In een overvol Berlage Instituut hield Rem Koolhaas dinsdag (3 december) een voordracht over een project waar hij samen met studenten van de Harvard-universiteit aan werkt. Hij introduceerde daarbij een nieuwe urbane conditie: scape.
De studie betreft de snelle verstedelijking rondom de Pearl-delta in China – waaraan ook Hongkong is gelegen. De verwachting is dat de nieuw ontstane stedelijke condities betekenis kunnen hebben voor de Westerse manier van ruimtelijke vorming.
De vierentwintig-uurs economie van de steden aan de Pearl-delta staat garant voor een constante dynamiek. Deze dynamiek komt tot uitdrukking in wolkenkrabbers die binnen twee dagen worden ontworpen, en gebouwen die van functie veranderen voordat ze gerealiseerd zijn. De steden kennen (daardoor?) ook slechts twee gebouwtypen: de wolkenkrabber en de hut (XL en XS?). Om te kunnen overleven moeten de steden zich steeds van elkaar onderscheiden, onder meer door middel van nieuwe ‘attracties’. Tegelijkertijd zijn de steden tot elkaar veroordeeld omdat alleen zo de regio aantrekkelijk blijft voor investeerders. In deze steden ontwaart Koolhaas een nieuwe urbane conditie: scape.
Scape is geen landschap en scape is geen stedenbouw, en (waar hebben we dat meer gehoord) scape zal het einde zijn voor de architectuur, stedenbouw en landschapsarchitectuur zoals die nu wordt bedreven. Koolhaas liet zich niet uit over de verdere betekenis van het onderzoek, maar verwees hiervoor naar de publicatie over dit onderwerp, die na verwachting over een jaar zal verschijnen.