Boven de uitrit van de IJ-tunnel verrijst op dit moment de nieuwbouw van het centrum voor wetenschap en technologie van architect Renzo Piano. Nu het hoogste punt is bereikt is het tijd om een eerste korte evaluatie te houden.
De vorm van het gebouw komt voort uit de onderliggende IJ-tunnel, de autos duiken onder het IJ door, het museum duikt op uit het water. De vorm roept op dit moment vooral associaties op met de achtersteven van de halfgezonken Titanic. Dichterbij gekomen werkt het allemaal meer zoals gewenst, de constante stroom auto's versterkt de lijnen van het gebouw. Vooral als men in een auto zit komen de ideeën van de architect goed over. De oplevering van het gebouw, waarvan de eerste paal september 1995 de grond inging, zal in fasen plaatsvinden tot april 1997. Op dit moment is men bezig met de bevestiging van de geperforeerde koperen platen die in belangrijke mate het aanzicht van het gebouw zullen gaan bepalen. Wanneer de steigers verdwenen zijn, zal door de dan duidelijk zichtbare geleding van het gebouw, de huidige associatie met een zinkend schip minder voor de hand liggen. Het koperen volume rust dan op een stenen plint, waardoor het duidelijk los komt van de grond en het water. Bovendien zal de lichte kromming in het volume veel beter zichtbaar worden, waardoor de gewenste illusie van beweging zal worden versterkt.
Overigens zal de naam van het centrum niet het eerder aangekondigde, kort-maar-krachtige, 'Impuls' worden, maar het onbegrijpelijk kromme 'newMetropolis'. Als dat maar goed gaat!