Neil Denari bezocht het Berlage Instituut gedurende twee dagen om een samenwerking te bespreken tussen het BiA en SCI-Arch (South Californian Institute of Architecture) en gaf zijn eerste lezing in Amsterdam.
De ontwerpen van Neil Denari (Los Angeles) kenmerken zich door een bijna mysterieuze, technologische expressie. Het is iets dat ook terugkomt in zijn werkwijze; kleine schetsjes die direct naar de computer worden vertaald. Denari zegt hierover: 'I always liked to draw like a computer…..'. Alhoewel hij zelf zijn verhaal niet erg origineel vindt, kunnen zijn ontwerpen zeker origineel worden genoemd.
Om de achtergrond van zijn projecten toe te lichten startte hij zijn lezing met autobiografisch werk uit de jaren '80. In zijn jeugd maakte Denari van dichtbij kennis met experimentele technologie, zijn vader werkte aan ontwerpen voor experimentele vliegtuigen. Zo raakte hij geïnteresseerd in de gevolgen van techniek op architectuur op het gebied van functie, performance en expressie. Dit resulteerde in het begin van de jaren '90 in een bijna fatale fascinatie voor technologie. Het eerste project het Bird house is een heroriëntatie naar de ondersteunende functie van technologie was, 'a collision between the poetic fragility of the bird in the line of flight and the degraded conciousness of society in the pleasurised landscape.' Dit project introduceert een nieuwe conditie van de ondergrond -'the soft ground', als zwevend vlak. In dit vogelhuisje vertegenwoordigt een gevouwen zacht oppervlak de ruimte van water en lucht, 'the moment where the cartesian reference system gives way to the play between the smooth and the striated.' Vanaf dit moment zal het autonome, continu gevouwen vlak een constante blijken in zijn ontwerpen.
Het Wall project, voor de 'Details' ontwerp-studio in New York, behandelt het dilemma en de crisis van het symbool in de architectuur. Een diagram, gebaseerd op de plattegrond van een stad, resulteert in de doorsnede van deze scheidingswand. Denari zegt hierover: 'It's a pure symbol, diagram – I can't argue it, I can just tell you what I did'.
In Denari's ontwerp voor MA Gallery in Tokyo ('95-'96) is eenzelfde gebruik van het diagram te vinden. Hier wordt de projectie van de aarde in het platte vlak als uitgangspunt genomen. Denari is geïnteresseerd in een architectuur die als een grafisch symbool overal hetzelfde kan representeren, waardoor zijn architectuur ook als een manifest over mobiliteit en non-place kan worden gezien.
De (gevouwen) kaartprojecties komen terug in nog drie andere projecten – een bibliotheek en een woongebouw in Japan en een project in Beverly Hills. Deze projecten, waarvan er geen enkele is uitgevoerd, lijken een sterk experimentele periode in zijn werk af te sluiten, in tegenstelling tot de projecten waarmee hij op dit moment bezig is. Een ervan is een museum in Texas, de andere is een interieur-ontwerp voor de eerste Microsoft winkel in San Francisco. Dit laatste ontwerp wordt bepaald door het spel van 'seduction and suggestion' zoals hij het zelf zegt. De twee projecten, met een aanzienlijke kans om ook uitgevoerd te gaan worden, zijn meer conventioneel in hun ruimtelijke expressie en reageren veel meer op hun omgeving. 'Maybe I'm interested in the relation place/form after all' verklaarde Denari.