Afgezien van het triviale feit dat architecten stadions ontwerpen, hebben architectuur en voetbal niets met elkaar te maken. Om toch een bijdrage te leveren aan de heersende Oranje-gekte een klein eerbetoon aan die ene uitzondering: architect Evert van Linge, stadionbouwer, maar ook aanvoerder van het Be Quick dat in 1921 kampioen van Nederland werd en de enige architect die ooit in het Nederlands elftal speelde.
Evert van Linge (1895-1964) geniet enige bekendheid als representant van de Groningse School, een lokale variant op de Amsterdamse School. In de jaren twintig realiseerde hij meerdere gebouwen in die stijl in en rond Groningen. Hij was ook lid van de Groninger kunstenaarskring De Ploeg. Van Linge kreeg in 1927 opeens landelijke bekendheid doordat zijn inzending, evenals die van Wijdeveld, voor de befaamde ontwerpwedstrijd voor het gebouw voor de Volkerenbond in Geneve met een tweede prijs werd bekroond. Zijn expressionistische stijl is dan al wat versoberd en gedurende de rest van zijn loopbaan zal hij een steeds functionalistischer handschrift gaan hanteren.
Van Linge's voetbalcarriere start als hij in 1915 lid wordt van de oudste voetbalclub van het noorden, het Groningse Be Quick. In de periode dat Van Linge er speelde werd Be Quick tien maal achtereen kampioen van het noorden. Op 24 augustus 1919 debuteert hij in het Nederlands elftal in een uitwedstrijd tegen Zweden. Nederland verliest met 4-1, maar Van Linge keert terug met schetsen van het indrukwekkende Olympisch Stadion van Stockholm. In hetzelfde seizoen wordt Be Quick met Van Linge als aanvoerder zelfs kampioen van Nederland. Door een conflict met de bobo's van de NVB (voorloper van de KNVB) wordt hij drie jaar lang niet opgeroepen voor Oranje. Maar op 17 april 1922 staat hij weer opgesteld in de interland tegen Denemarken die met 2-0 wordt gewonnen. Van Linge speelt in totaal dertien interlands, scoort vier maal en was deelnemer aan de Olympische spelen van 1924 waar Nederland net de bronzen medaille mist.
Stadion be Quick, 1933
Direct na het seizoen 1920-21, waar Be Quick op de laatste speeldag de landstitel verspeelde aan NAC, ontwerpt Van Linge een nieuw stadion voor zijn club: een grote houten, overdekte tribune met twee onoverdekte zijtribunes. De kleedkamers zijn voorzien van electrisch licht en warm en koud water, een ongekende luxe voor die tijd. Van Linge wordt spelend in zijn eigen stadion nog diverse malen kampieon met zijn club. In 1933, Van Linge heeft zijn voetballoopbaan dan al afgesloten, brand de houten tribune af. Hij ontwerp een nieuwe, maar nu met moderne materialen en een functionalistische vormgeving. Dit stadion functioneert ook nu nog in vrijwel ongewijzigde vorm. Na de topjaren met Van Linge in de basis is het met Be Quick langzamerhand minder gegaan. Het speelt nu in de hoofdklasse amateurs.