Afgelopen dinsdag werd op het Berlage Instituut in Amsterdam (BiA) een lezing gegeven door Renny Ramakers, samen met Gijs Bakker oprichter van de collectie Droog Design. Ramakers was uitgenodigd om de eigenaardige positie toe te lichten die deze collectie – vooral ook internationaal – inneemt. Voor het BiA is de rol van Droog Design interessant omdat het als laboratorium voor architectuur óók experimenteert met de plaats die een ontwerper inneemt een culturele context.
In 1993 werd Droog Design opgericht door Gijs Bakker en Renny Ramakers als een stichting die een aantal Nederlandse ontwerpers bijeen bracht op basis van een soortgelijke belangstelling voor traditie. Waarin het design verschilt van andere 'collecties' is volgens Ramakers de manier waarop de collectie is georganiseerd, de manier waarop Droog Design opereert, de plaats die het inneemt ten opzichte van de markteconomie en de producten die aan de man (m/v) worden gebracht.
Droog Design startte in feite als een bijeengeraapte collectie van jonge Nederlandse ontwerpers op de internationale meubelbeurs in Milaan en heeft nog steeds dezelfde losse opzet. Eigenlijk is de collectie in de eerste plaats een reactie op alle over-design aan het eind van de jaren '80 door met een reeks spontane, radicaal andere producten de ontwerpwereld open te breken. Het kostte de jonge ontwerpers achter deze producten vaak ook de nodige moeite om hun opleiding aan de 'conservatieve' ontwerpopleidingen af te ronden met de afstudeerontwerpen die zij voorstelden en inbrachten in Droog Design.
De succesvolle show op de meubelbeurs in Milaan bracht al snel ook de eerste 'problemen' met zich mee. De diverse vertegenwoordigers bleken geïnteresseerd in producten waarvoor nog geen producent was gevonden en die zich eigenlijk vaak ook niet voor een meer seriematige productie lenen, zoals de inmiddels onvermijdelijk geworden stapelkast van Tejo Remy. Het overgrote deel van de ongeveer 90 producten wordt door ofwel door de ontwerpers zelf geproduceerd of het wordt door het bedrijf DMD gemaakt, soms als one-off, soms in grotere series. Andere producenten wagen zich nauwelijks aan de collectie of vallen af vanwege de te grote compromissen die nodig blijken bij de productie.
Het neemt niet weg dat Droog Design zich inmiddels mag verheugen in een grote internationale belangstelling voor zijn producten. Buiten Nederland blijkt de collectie als 'typisch Nederlands design' te worden gezien en verkocht; het mag in geen enkele serieuze 'design' winkel ontbreken.. Renny Ramakers vroeg zich na afloop van haar lezing met een beetje beteuterd gezicht af hoe dat onheil nu toch op Droog Design af was gekomen – toch als echt 'design' beroemd te worden. Wie de catalogus uit 1998 er nog eens op naslaat ziet dat Droog Design zich zelf als 'Dutch product design … on the cutting edge of international design practise' in een goede 'Dutch tradition' toch iets minder naïef presenteert.