De gemeenteraad van Dronten heeft het plan voor de nieuwe Meerpaal van Architectenbureau PRO verkozen boven de plannen van Soeters Van Eldonk en van de Architecten Cie. Hierover binnenkort meer.
Eerst dit: Is het een tragische samenloop van omstandigheden of een weldoordacht scenario. Frank van Klingeren is nog geen jaar geleden overleden en nu al staat een tweede door hem ontworpen gebouw op de nominatie gesloopt te worden.
Konden de sloopplannen voor het multiculturele centrum De Meerpaal in Dronten nog op tijd worden gestopt, het neerhalen van jeugd- en verenigingsgebouw Noord (nu sporthal Albatros) is een feit. De sloopvergunning is in januari afgegeven en naar verwachting zal in september de sloop worden uitgevoerd. Op de locatie zal dan een complex worden gebouwd met daarin een welzijndienst voor ouderen, een kinderdagverblijf, een ruimte voor de speeltuinvereniging en 100 woningen waarvan 40 voor ouderen.
Van Klingeren kreeg in 1959 als opgave een verenigingsgebouw te ontwerpen aan de Meeuwenlaan in Amsterdam Noord. Deze zou moeten bestaan uit een sporthal die ook geschikt moest zijn voor toneeluitvoeringen en verscheidene ruimtes voor de vier zuilen waar Nederland toen in onderverdeeld was. Ieder van de zaaltjes diende een eigen ingang te hebben, een eigen toilet en een de hal die af te scheiden moest zijn van die van de andere zuilen. Toen al zette Van Klingeren zich in voor de ontklontering. Gesprekken die tot doel hadden 'het bouwprogramma om te buigen in de richting van minder bouwen en meer activiteiten en – uiteraard minder verzuiling liepen voorhand op niets uit.'
Na bemoeienissen van de toenmalige stadsbouwmeester Ben Merkelbach mochten alle afzonderlijke hallen samen worden gevoegd tot een binnenstraat. Zodat wanneer het ooit mocht komen tot de afbraak van de zuilen, hier tentoonstellingen en dergelijke konden worden georganiseerd. Van Klingeren situeerde zijn gebouw zo dat het grootste volume, de sporthal, aan het voorplein kwam te liggen en zo de rest van het complex van de verkeersdrukte van de Meeuwenlaan afschermde – de Johan van Hasseltweg was in die tijd nog een ventweg. De overige ruimtes groepeerde hij om hoven. Omdat het tamelijk moeilijk is om een sporthal geschikt te maken voor toneeluitvoeringen werd compensatie gezocht in uitbundige verlichtingsmogelijkheden zodat men 'naar Poolse trant tussen het publiek kan spelen'.
Wie nu naar het 38 jaar oude jeugd- en verenigingsgebouw gaat kijken ontdekt met moeite de architectonische kwaliteiten van dit gebouw. Jaren van ondoordacht en achterstallig onderhoud hebben hun tol geëist: raampartijen zijn dichtgezet of dichtgeschilderd, de openbare ruimte is verwaarloosd. Het gebouw is als een oude hond die maar het beste uitzijn lijden kan worden verlost. Blijft de vraag hoe het zover heeft kunnen komen.
In en aan het gebouw bevinden zich kunstwerken van Pierre van Soest, hiervoor wordt een andere locatie gezocht.
Kandidaten voor een goede bestemming kunnen zich melden bij ArchiNed.