Nieuws

NL Lounge – Venetië

Aanstaande zaterdag wordt de Architectuur Biennale van Venetië geopend. De artistiek leider van de Biënnale, de architect Massimiliano Fuksas, gaf deze editie als thema mee ‘The City, less esthetics, more esthics’. Over deze tentoonstelling later meer. Vandaag alvast een voorproefje waarin de Nederlandse inzending in het bekende paviljoen van Rietveld wordt geintroduceerd.

Voor de inrichting van het Nederlandse paviljoen bedacht NAi directeur Kristin Feireiss het basisconcept: een ruimte die het spanningsveld tussen privé en openbaar verkent. Feireiss wilde een omgeving creëren die interactie tussen bezoekers en het tentoongestelde stimuleert. NL Architects ontwierp daarvoor een Lounge (NB voor de ouderen: Lounging is Nederlands nieuwste recreatie-mode, vooral voor netwerkende dertigers die de al te heftige raves zijn ontgroeid, vooralsnog beperkt tot de hoofdstedelijke grachtengordel, maar het fenomeen verspreidt zich). De Nederlandse inzending is Nederlandser dan Nederlands en lijkt op papier onze volksaard zeer goed te verbeelden.

'Wij vonden het uitgangspunt van interactie heel interessant, maar de oplossing te dwangmatig voor de bezoekers', aldus Kamiel Klaasse en Mark Linnemann van NL Architects, 'Uiteindelijk draait het om het spanningsveld tussen privé en openbaar. Wij zijn op zoek gegaan naar een soort ruimte waarin datzelfde spanningsveld zit, maar waarin de bezoekers minder geforceerd aangesproken worden. Zo kwamen we uit bij de lounge als zinnebeeld van een openbare plek die een privé-beleving kan geven.'

'Voor het beheer wordt een loungekeeper aangesteld, die je de ruimte wel of niet binnenlaat. Zon portier heeft in de regel selectiecriteria, maar handelt ook naar eigen inzicht. Maar iedereen moet natuurlijk gewoon naar binnen kunnen. Daarom hebben we een selectieprotocol ontwikkeld, dat meer vrijheid geeft. Er komen elektronische poortjes en de bezoekers moeten de schoenen uit doen. Overigens op vrijwillige basis.'

'Steeds vaker worden delen van de openbare ruimte geprivatiseerd, al staat dit in Nederland nog in de kinderschoenen. We hebben in de openbare ruimte steeds meer te maken met privatisering. De publieke ruimte wordt opgegeven als een domein dat door de overheid wordt beheerd. Een bijwerking hiervan is dat mensen steeds angstiger worden over de veiligheid in de openbare ruimte. Wij spelen daar op in, door de stalen luiken van het paviljoen permanent dicht te laten. Dit geeft het signaal af, dat er blijkbaar iets buiten het paviljoen is, waartegen je jezelf moet beschermen. De semi-privéruimte van de lounge wordt een schuilplek.'

'Nagenoeg alle elementen in de lounge zijn 'object trouvées', we (NL Architects) hebben zelf heel weinig ontworpen. Er zijn meubelen van Dumoffice en Jobina Timmermans, er zijn foto's van Nico Bick en een film van Rong Wrong. Daarnaast komt er een boekenkast met uitgaven van NAi Uitgevers die ook verkocht worden.'

De lounge wordt door de inbreng van kunstenaars, ontwerpers, architecten en filmmakers een visuele ervaring die op het eerste gezicht een comfortabele ruimte biedt om te verpozen. Vervolgens word je echter geconfronteerd met een grote hoeveelheid informatie. Zo komt er onder meer een film over asielzoekers, zijn er foto's over de bewaking van gebouwen, is er een website en verschijnt er een tijdschriftvormige catalogus gemaakt door een ontwerpteam. 'De bezoeker moet zich vermaakt hebben, maar buiten de lounge ook verder denken over het thema. Dan is de opzet van het paviljoen geslaagd' aldus Feireiss.

Of Feireiss samen met NL Architects geslaagd zijn in hun opzet bericht de ArchiNedredactie in de loop van de volgende week.