Sinds 1971 wordt iedere twee jaar De Nationale Staalprijs uitgereikt. Voor de editie 2000 van deze door de staalbouwbranche georganiseerde prijs waren 139 inzendingen binnen gekomen. De winnaars werden afgelopen donderdag in Amersfoort bekend gemaakt. Amusement scoorde goed dit jaar.
De jury onder voorzittersschap van Hubert Jan Henket hanteerde bij het beoordelen van de projecten vier criteria. Er werd gelet op het concept, de context (inpassing van de staalconstructie in de omgeving en de relatie met andere bouwdelen), de methode (materiaalgebruik en productiemethode) en de presentatie (belasting voor milieu, onderhoud en mogelijkheden tot hergebruik)
In de categorie Utiliteitsbouw ging de Nationale Staalprijs, een sculptuur ontworpen door Ans Gladdines, naar surprise, surprise Cepezed voor het gebouw indoor karting langs de A13. Het gebouw is een glazen doos van 50 bij 60 meter en 12 meter hoog, waarvan het interieur dankzij de staalconstructie geheel kolomvrij is. De jury prijst deze minimale constructie waardoor de kartauto's vrij baan hebben, dat de constructie los staat van het volume van het gebouw maar in alle andere opzichten een integraal onderdeel er van uit maakt en dat de detaillering die logisch, minimaal en helder is.
Tevens is de jury zeer te spreken over de 'wijze waarop het gebouw communiceert met zijn omgeving'. Het feit dat het karten gezien kan worden vanaf de snelweg en de snelweg gezien kan worden vanaf de kartbaan is ongetwijfeld van attractieve waarde, maar om dat nu als een wonder van hedendaags contextualisme te zien, is misschien wat overdreven. Bovendien is dit eerder een zaak van een slim ondernemerschap van de zijde van de opdrachtgever dan van een slimme toepassing van staal in een architectonische concept.
Het fabriekscomplex Holec in Hengelo van Tuns + Horsting Architecten kreeg de prijs in de categorie Industriebouw. Met dit project is volgens de jury een 'nieuwe stap gezet naar volledig integraal ontwerpen. De staalconstructie, de kraanbaan en de installaties voor luchtbehandeling, sprinkler en energievoorziening van de hallen zijn in samenhang en onder regie van de architect ontworpen'. Ook prijst de jury de toepassing van 'vloeiend vormgegeven gietstalen knopen' die zo meent de jury, ten onrechte een zeldzaamheid in de Nederlandse bouw zijn.
In de categorie Infrastructuur ging de prijs naar David Marks & Julia Barfield architects voor hun ontwerp voor het London Eye, het reuzenrad aan de Theems. De jury was dit jaar blijkbaar behoorlijk ingenomen door de amusementspotentie van de architectuur, want ook ditmaal overheerst het vermaakgehalte als extra te waarderen kwaliteit in de beoordeling: 'de vraag van het publiek om een betaalde rit te mogen maken, overtreft nu al de capaciteit. Een prima graadmeter van het succes. Bij dit unieke project bleek hoe in de Europese bouw kan samenwerken en welke kennis daarvoor in ons land beschikbaar is. De Nederlandse bedrijven hebben een spectaculaire constructie ontworpen en gebouwd in een extreem korte tijd. [ ] De voorbereiding en de uitvoering van dit project maakten op de jury bijna evenveel indruk als het eindresultaat. Hier is een nieuwe Eifeltoren gebouwd.'
Voor de categorie woningbouw waren geen projecten genomineerd en dus werd er geen prijs uitgereikt. Voor wie wil weten welke projecten zijn ingezonden, welke genomineerd waren en de motivatie van de jury die leidde tot de uiteindelijke keuze voor de winnaars, is er het september/oktobernummer (nr. 156) van Bouwen met Staal.