Gisteravond gaf het Belgische gezelschap Charleroi/Danses-Plan K een voorstelling in het Amsterdamse Muziektheater. De productie, METAPOLIS-Project 972, is het resultaat van de samenwerking tussen choreograaf Frédéderic Flamand en Zaha Hadid.
In een utopische stad, worden de grenzen van de zwaartekracht van twee ruimtelijke kunsten, architectuur en dans, overschreden en losgemaakt van elke vorm van staticiteit. De bouwstenen; dansers, scenografische elementen, licht en beeldmanipulaties vormen de vertaling van indrukken en waarnemingen die je opdoet wanneer je je door de stad beweegt. De dynamiek en fluïditeit van de architectuur komen tot uiting in de opeenvolging van bewegingen op en over het toneel.
De scenografie komt voort uit de visie van Hadid op de stad als een plaats die door permanent levende netwerken wordt geweven. Drie brugachtige constructies verbeelden zowel de menselijke inwerking op het netwerk als de metaforische vorm van de verbindingen. De elementen wisselen constant van opstelling om nu eens een uitdijende dan weer een verdichtende hybride ruimte te definiëren
Binnen dit décor bevinden zich de dansers en hun silhouetten. Middels de bluescreen-techniek (hier groen!) hebben Flamand en Hadid hierin nog meer diepte en vervreemding weten te creëren. Tegen een geprojecteerde achtergrond worden de lichamen van de dansers in alledaagse en soms virtuele stadsbeelden opgenomen. Ook op hun kostuums worden bewegende stedelijke elementen geprojecteerd. Door al deze lagen met elkaar te integreren ontstaat een spannend spel tussen realiteit en fragmenten, waarin het lijkt of delen van de achtergrond zijn losgescheurd en zich vermengen met de taferelen op het podium.
Tijdens de voorstelling wordt de harmonieuze combinatie van geprojecteerde beelden en beweging continu opgebouwd en weer afgebroken. Metapolis is daardoor opzwepend en meeslepend, maar geeft op de juiste momenten ook rust in de stortvloed van indrukken die de ruimte laten dansen.