Het Joods Historisch Museum is gehuisvest in het voormalige synogogencomplex aan Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam. Het in 1987 door architectenbureau Premsela Vonk tot museum verbouwde complex voldoet ‘niet langer meer aan de eisen van de moderne tijd’, aldus de museumdirectie. Tijd voor een ingrijpende verbouwing.
Wat eerst alleen voor winkels gold, een omlooptijd van het interieur van gemiddeld vijf jaar, lijkt zich, nu het economisch goed gaat met Nederland, uit te breiden naar andere sectoren. Ook musea ontkomen niet aan de constante drang tot vernieuwing. Het complex waarin het Joods Historisch gehuisvest is bestaat uit vier synagogen: Grote Synagoge (1671), Obbene Sjoel (1686) , Dritt Sjoel (1700) en de Nieuwe Synagoge (1752). Bij de verbouwing veertien jaar geleden tot museum werden zo veel mogelijk de oude elementen in laat 18e-eeuwse staat hersteld en het kleurenschema van toen, toegepast. Premsela Vonk verbond de vier gebouwen met elkaar en gebruikte hiervoor door moderne materialen, als glas, staal en beton. Om de joodse cultuur en de geschiedenis ervan op een andere manier te presenteren is een verbouwing noodzakelijk. De vaste opstelling zal veranderen (meer audiovisuele hulpmiddelen zullen worden ingezet), er komt een prentenkabinet en de foyer, museumcafé, museumwinkel en informatiecentrum worden vergroot.
Op basis van een besloten prijsvraag waaraan behalve UN Studio ook Atelier Zeinstra, Van der Pol en Zwarts & Jansma Architecten mee deden, werd gekozen voor het ontwerp van Ben van Berkel & Carolien Bos, die onder andere het Twents museum in Enschede verbouwde en uitbreidde. In hun ontwerp verbindt een centraal gelegen hellingbaan alle niveau's en ruimtes. De synagogen worden met deze ingreep in hun oorspronkelijke ruimtelijke staat teruggebracht. Tijdens de verbouwing blijft het museum geopend voor publiek, mei 2003 moet de verbouwing afgerond zijn.