Een informant maakte ons attent op dit opmerkelijke bericht dat zaterdag 6 oktober in dagblad De Limburger stond.
Hun samenzijn heeft een toepasselijke naam: ArchitectenDagen. Het tweejaarlijkse treffen is hartstikke besloten. Alle aanwezigen zijn streng geselecteerd op kwaliteit. De grootste bureaus en architectencollectieven zijn vertegenwoordigd, plus aanstormend talent dat het predikaat interessant' heeft meegekregen. Minkukels zul je er niet aantreffen.
Organisatoren, sponsors en deelnemende architecten willen ook absoluut niet dat hun biënnale in de publiciteit komt. De reden is simpel, licht Ann Maes van de organisatie toe. Voorkomen dat niet-uitgenodigde architecten in hun gekrenkte trots alsnog toegang vragen tot de tweedaagse van vakbroeders.
Janicke Kernland, verantwoordelijk voor de programmering van tentoonstellingen in de Stadshal van Centre Céramique, snapt niks van de wens geen ruchtbaarheid te geven aan het architectentreffen. Zij heeft een expositie te verkopen, die wordt geopend omdat de bouwmeesters in Maastricht zijn. Die tentoonstelling is namelijk helemaal toegesneden op vormgeving. Kwalitatief hoogwaardig interieurdesign zelfs. Dus waarom zwijgen?
'Ze willen het exclusief houden', zegt Kernland. 'Het is de derde keer dat die ArchitectenDagen worden gehouden. Er zijn architecten die voor eerdere edities waren uitgenodigd en nu niet. Als je niet bent gevraagd, is dat een deuk in je ego.' En die ego's zijn vaak buitensporig groot. Daarom is een hoogwaardig programma gemaakt om de top-architecten op niveau bezig te houden. Beroemheden als Siza, Snozzi en de thuisspelende' Rijksbouwmeester Coenen houden lezingen, er zijn rondleidingen langs de architectuurjuweeltjes van de stad, er is een concert 'en er wordt natuurlijk prima gegeten', voegt Janicke Kernland daaraan toe.
Vrijdagavond schuift het gezelschap aan voor een exclusief diner. Het is het enige moment waarop ze allemaal samenzijn. Een dag later zwermen ze uit over de stad. De organisatoren stuitten bij de voorbereiding van het architectentreffen op één groot probleem. Waar huisvesten we de dames en heren, voor wie alleen het beste goed genoeg is?
De ironie wil dat het enige hotel dat grote gezelschappen neemt, de tweede huiskamer is van Jan Doorsnee: Van der Valk pal naast de A2 en ver van het sfeervolle Maastrichtse centrum. Voor vrijdagnacht zijn 160 van de 190 kamers geboekt. De organisatie heeft alle betrokkenen met klem verzocht te zwijgen als het graf over deze lichte smet op de topkwaliteit die wordt geboden.