Play, een overzicht van de verschillende activiteiten van Marc en Nicole Maurer en kornuiten, is een één van de zeer weinige voorbeelden van een overtuigende relatie tussen architectuur en de hedendaagse straat- en jongerencultuur.
Architecten zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor de inrichting van het openbare domein. Je zou dus verwachten dat architecten hun vinger nauwgezet op de pols van het straatleven houden. Dat valt tegen. Architecten zeggen wel dat ze dat doen, maar ze zijn door hun leeftijd, door hun interesse in 'hogere cultuur' wellicht, amper op de hoogte van wat er op straat en in de vele jongeren hang-outs gebeurd, laat staan dat ze er (nog) actief aan deelnemen. Welke architect staat wel eens op een skateboard en weet daar een simpele 'ollie' mee te maken? Of welke architect staat zelf wel eens achter de draaitafel? Erg weinig denk ik. Een frisse uitzondering op dit gemis vormt het los-vaste collectief van architecten, ontwerpers, hiphop artiesten en graffity artists rond Marc en Nicole Maurer. De uiteenlopende reeks activiteiten die dit collectief de afgelopen jaren ondernam is samengevat in het boek 'Maurer United Architects: Play' dat onlangs verscheen bij uitgeverij 010.
Het boek is een vrolijke kakefonie van beeld en tekst, gelardeerd met veel straatrumoer. Het is één van de weinige architectuurboeken waar eigenlijk een soundtrack bijgevoegd zou moeten zijn. De verschillende activiteiten van het collectief zijn ondergebracht in vijf delen die elk voor zich zijn vormgegeven als een apart magazine. 'Mastercopy Magazine, theme issue Popular Culture', 'Accesorize Magazine', 'World Wide Urban Culture Forum: Authentics', 'Inconstruct Magazine' en 'Playtime'. Stuk voor stuk lekker klinkende titels. Elk magazine bevat één of meerdere teksten en interviews met bijvoorbeeld DJ's, skateboarders en een skatebaanbouwer. Een groot deel van de pagina's bestaat desondanks uit documentatie van architectonische projecten, uiteenlopend van installaties tot ontwerpen voor gebouwen. Uiteindelijk presenteert MUA zich toch als architectenbureau. Een bureau dat zich in de praktijk bezig houdt met vooralsnog bescheiden interventies in de gebouwde omgeving en dat daarbij een opmerkelijke voorkeur voor Chinese puzzel-achtige configuraties toont. Zoals bijvoorbeeld het project Urban Tetris, een verplaatsbaar tentoonstellingssysteem voor de openbare ruimte op basis van het proto-computerspelletje Tetris dat in het kader van 100 jaar Woningwet vrig jaar in Amsterdam werd gepresenteerd. Het bestond uit vijfentwintig Tetriselementen, elk met een 'viewing box', die door de stad gereden konden worden.
Binnenkort wordt in Eindhoven een groter project van MUA opgeleverd: de Zone Skatebowl die door MUA vorig jaar tijdens een workshop met studenten van de TU Eindhoven als maquette schaal 1:10 werd geproduceerd en die deze zomer in Eindhoven wordt gebouwd. De skatebowl is overigens een lastig bouwkundig project, omdat hij is opgebouwd uit dubbelgekromde houten vlakken. Het project combineert daarmee de twee architectonische invalshoeken van MUA: straatcultuur en bouwtechniek, twee werelden die ver van elkaar af lijken te liggen, maar die door MUA op een ontspannen, pretentieloze manier aan elkaar gekoppeld worden. Het wordt tijd voor een volgende stap; de transformatie tot urban playground van één van de vele open gaten in de stad Eindhoven?