Kloppend hart voor Westerkwartier

Belangrijk in gebouwen met een buurtgericht programma is de veiligheid en toezicht. In dit complex is het toezicht onderdeel geworden van de architectuur. Zo is vanaf het kantoor in het buurthuis de trap bij de entree te zien en hiermee elke bezoeker. Doordat steeds een deel van het complex gedurende de dag gebruikt wordt is er een ononderbroken toezicht op de andere delen. Daarnaast is door de grote betrokkenheid en trots van de buurt een toezicht van buitenaf gegarandeerd. Als deze controle inderdaad blijkt te werken en het complex niet geteisterd wordt door vandalisme zal dit een grote verdienste zijn voor de architecten.

Opvallend in het interieur is de plaatsing van de ramen waarmee de omgeving op een onconventionele manier wordt ingekaderd. Doordat de omliggende straten smal zijn wordt dit effect versterkt. Mooie details van de omgeving als de kerktoren vanuit de entreehal en de jongerenruimte, een verticaal pannendak vanuit de cursusruimte, de benen van voorbijgangers door het peuterraam, worden opeens nauwkeurige gecomponeerde beelden als scenes uit een film.

De buitengevel is van een oranje baksteen met oranje voeg. Hoewel de buitenzijde zeer monochroom is met een oranje tint die niet in de wijk is terug te vinden, vormt het een mooie schakel tussen de grijswit gestucte gevels van gerenoveerde woningbouw en de donker verweerde baksteen van kerk en arbeidershuizen. Binnen zijn de kleuren een stuk uitbundiger met accenten paars voor een voorraadhok,  en fluorescerende kleuren voor wanden in de jongerenruimte. Twee zijden van de dagkanten van raamkozijnen hebben ook een felle kleur meegekregen die iets blootleggen van het interieur.

Het Westerkwartier is een arbeiderswijk als in vele Nederlandse steden, gelegen aan de andere kant van het spoor, met weggeconcurreerde buurtwinkels en een verarming van de sociale cohesie. De omliggende woningbouw met lage arbeidershuisjes is historisch interessant en heeft specifiek Delftse kenmerken. Toch heeft de buurt altijd in de schaduw gelegen van de Delftse binnenstad, niet enkel door het verhoogde treinviaduct dat de twee stadsdelen scheidt. Het project van Jeanne Dekkers Architectuur brengt hier verandering in. De kerk aan de Raamstraat krijgt met dit ontwerp plotseling ruimte door een nieuw stedelijk pleintje gelegen tussen het buurthuis en het kinderdagverblijf. Het plein leidt de as in die in de toekomst verlengd wordt door een park volgens het masterplan van Busquets voor het hele Westerkwartier. Op deze manier wordt de tot nu toe onopvallende kerk opeens de icoon van de wijk. Hoewel de opdracht in eerste instantie slechts een buurthuis en kinderdagverblijf betrof, hebben de ontwerpers een veel uitgebreider programma weten te realiseren. Zo is het buurthuis verrijkt met een peuterspeelzaal, een jongerenruimte die ook als disco is te gebruiken en een kiosk die grenst aan het afgesloten speelveld. Nog niet gebouwd maar wel ontworpen zijn twee bouwblokken voor ouderen die het plein en park aan de zuidzijde afsluiten. Op deze manier zal er een carré ontstaan, waarin alle generaties in deze buurt een plek kunnen vinden, van baby tot bejaarde. De hoeken van dit carré worden gevormd door de gebouwen. Dit is dan ook de reden dat zowel het buurthuis als het kinderdagverblijf uit een haakvormig bakstenen volume bestaan met een lager houten volume in de oksel. De binnenzijde van de haak heeft een bakstenen plint zodat het als afzonderlijk volume in het interieur herkenbaar blijft.