De reconstructie van het Parijse Hallengebied zal worden uitgevoerd volgens het plan van de Franse architect David Mangin. De twee Nederlandse teams die tot de eindronde waren doorgedrongen (OMA, MVRDV) en Jean Nouvel lopen daarmee een prestigieuze opdracht mis.
De finale beslissing is gisteren op een persconferentie bekend gemaakt. Na een langdurig proces van voorselectie, inspraakronden, onderzoeksrapporten, verhitte debatten en planrevisies heeft burgemeester Bertrand Delanoë de knoop doorgehakt. Het plan van Mangin, dat door de architectuurkritiek als het meest behoudende voorstel werd gezien, kreeg in de inspraakronden de meeste stemmen. Geen enkel project kon echter op unanieme steun rekenen. De burgemeester van de deelgemeente Centrum was zelfs ronduit teleurgesteld over de plannen; 'geen visie', terwijl de opmerking van het hoofd van de Parijse dienst groenvoorziening, 'Alles is beter dan wat we nu hebben', ook niet bepaald overloopt van enthousiasme.
De strijd lijkt fel te zijn geweest, de tegenstellingen groot, de problematiek van een helse complexiteit. Wie denkt dat architectuur geen wezenlijke maatschappelijke zaken kan aansnijden, zou het proces van deze strijd eens goed moeten bestuderen. Wel blijkt uit de berichten die de laatste tijd naar buiten kwamen dat het in de finale fase een race was tussen Mangin en OMA (dat onder meer samenwerkte met One Architecture, Ove Arup en Xaveer de Geyter). De keuze waar de burgemeester voor stond was niet gemakkelijk. Nog afgezien van de vraag of het geen politieke zelfmoord zou zijn geweest als de zo uitdrukkelijk gemobiliseerde 'stem van het volk' was genegeerd, had hij ook te maken met twee elkaar op een groot aantal punten tegensprekende rapporten; dat van SEM (Société d' economie Mixte) en van de dienst stadsontwikkeling. Het plan van het team OMA – het meest spectaculaire ontwerp (Le Monde) – werd daarbij gesteund door SEM en door 'socialisten van gewicht' (Le Monde), terwijl Mangin kennelijk meer steun kreeg van de dienst stadsontwikkeling omdat 'het plan overtuigde door de fasering en door het feit dat het RER- en metroverkeer en de winkels in de omgeving minder hinder zouden ondervinden van de bouwactiviteiten.'
Het was, aldus een vertegenwoordiger van de Parijse winkeliers, een zaak van 'Mangin ou la guerre'. De radicale manier waarop het plan van OMA (en in zekere zin ook het plan van MVRDV) de banlieus een zichtbare poort in het hart van de stad gaf, zal wellicht hebben meegespeeld bij de beslissing van burgemeester Delanoë.
Het plan van het team MVRDV (met onder meer West 8 en Ove Arup), een glazen podium over een groot deel van het gebied, werd gewaardeerd, maar onrealiseerbaar geacht en had zich te ver verwijderd van de feitelijke opdracht.
Het is de bedoeling dat de gehele revitalisatieoperatie gereed is in 2012 het jaar van de Olympische spelen, waarvoor Parijs zich kandidaat heeft gesteld en waardoor de enorme operatie wordt gelegitimeerd. Waarmee ook weer eens duidelijk wordt dat sport wellicht meer invloed heeft op majeure beslissingen ten aanzien van de revitalisatie van de stad dan architectuur.