Feature

Mark, man van de wereld

Alweer een nieuw architectuurtijdschrift? Ja, en wat voor een. Deze heet Mark, weegt 1,6 kilo, is bijna 32 centimeter lang, 240 pagina’s dik – een echte glossy.

Meesurfend op de golven van het succes van Dutch Design hebben verschillende Nederlandse uitgevers het laatste jaar nieuwe architectuurtijdschriften gelanceerd die primair gericht zijn op de internationale markt. Na A10 en Volume ligt nu het Engelstalige Mark in de winkel. Mark is kek vormgegeven, hip maar niet te, en met een vleugje sociaal engagement zonder daadwerkelijk stelling te nemen. Een tijdschrift waarvan je je kunt voorstellen dat Lenny Kravitz het koopt op het vliegveld en dat het bij Brad Pritt thuis op de salontafel ligt. Mark is een soort i-D magazine voor architectuur. Lees dit blad en u bent op de hoogte van 'what's hot'. Lezen? Jawel, want ook al stort zich bij het openslaan van het blad een waar visueel bombardement uit over de lezer, er is genoeg leesplezier voor een enkeltje Amsterdam – New York.

Wat de redactie met dit periodiek voor ogen staat blijft, gezien het ontbreken van een redactioneel, gissen. De naam van het blad nodigt uit tot flauwe grapjes. Een van de reportages in het tijdschrift heeft de vorm van een brief en begint dan ook met 'Dear Mark'. De ondertitel van het tijdschrift, Another Architecture, geeft echter een kleine hint in de richting van wat de redactie voor ogen staat. Architectuur op een andere manier representeren is waarschijnlijk een vorm van 'Another Architecture'. Van UN Studio's kantoorgebouw La Defence in Almere staan foto's van architectuurfotograaf Christian Richters en van modefotograaf Viviane Sassen afgedrukt. Beide fotografen geven een korte toelichting op hun werk. 'Another architecture' lijkt ook te verwijzen naar de verschuiving van de aandacht voor het gebouw en de architect (dat wat gerepresenteerd wordt) naar de beschouwer (diegene die het moet bezorgen). De auteur laat zijn aanwezigheid in ieder geval duidelijk merken. Enkele eerste zinnen van artikelen: 'You better stand back, Peter St. John informs me', of: 'My vintage Mustang is about to boil over as it strains up the long, steep incline to the Tejon pass, about 150 kilometers north of LA.' En: 'It's the sunny morning of a lovely spring day in Barcelona. I'm on my way to Cloud 9's office.' Het betreft hier drie verschillende auteurs. De bezorger kan ook een fotograaf zijn. OMA's Casa da Musica in Porto is gefotografeerd door Charlie Koolhaas (ja de dochter van) en zij vertelt over haar beleving van het gebouw vanuit haar professie als fotograaf.

Wat staat er verder in Mark? Vaste onderdelen van het blad zijn Cross section, On the edge met kleine items over van alles en nog wat: urban climbing (muurtje klimmen voor jong volwassenen), het toepassen van harde kleuren in en op een Japanse woning, stoelen ontworpen door de nieuwe generatie starchitects, tendensen in gevelconstructies.

In Viewpoint, men of Mark, presenteren bureaus hun ontwerpvisie. In dit nummer komt het Spaanse Cloud 9 aan het woord 'We can't let architecture fall behind the times. […] If we can't manage to integrate that kind of virtual dexterity into architecture, we'll lose contact with the younger generation. […] It's up to us to make the physical world just as interesting as the digital world'. En de Amerikaan Michael Jantzen over goedkoop en duurzaam bouwen: 'playing with silo domes is an example of how I like to create novel shelters that are cost-effective and energy-efficient'.

Long-section, making it bevat reportages – in dit nummer onder meer stations en spoorlijnen voor de monorail, Pyongyang (Noord Korea) en boomhuizen – en projectbesprekingen. De projectbesprekingen zijn niet in het format waarin 'gewone' architectuurtijdschriften dit plegen te doen. Projecten krijgen veel pagina's, met tekeningen (vooral plattegronden) en veel foto's. Bij de meeste projectbeschrijvingen diende een interview als basis, getuige de citaten waarmee de teksten gelardeerd zijn. Hierdoor zijn de teksten luchtig, maar wanneer ook nog eens de gemoedstoestand van de geïnterviewde wordt beschreven krijgt het geheel al snel een hoog life style gehalte. In Mark nummer één wordt onder meer aandacht besteed aan een stevig bakstenen woonhuis in Londen van Caruso St. John en een ogenschijnlijk vederlicht woonhuisje in Tokyo van Tekuto architects. Verder komen aan bod de recent opgeleverde Agbar toren van Jean Nouvel in Barcelona en de Allianz Arena in München van Herzog & de Meuron. Het tijdschrift wordt afgesloten met de Service area: browse, buy, build, met recensies van boeken en productie-informatie.

Zoals uit de opsomming blijkt, is Mark een vrolijke potpourri met veel mooie foto's en inhoudelijk niet al te ingewikkelde teksten – het is vooral de typografie die het de lezer niet eenvoudig maakt.