Recensie

Een avondje kletsen

Nu ook in Nederland, geïmporteerd uit Tokio: de Pecha Kucha Night. Een avond voor en door creatievellingen waar iedere spreker in 400 seconden zijn verhaal mag vertellen. ArchiNed correspondent Hendrik-Jan Grievink trad er op als participerende observant en doet verslag.

Buiten regende het en was het koud. Toen ik een uur voor aanvang arriveerde was de ruimte van Digital Playground onder bioscoop Cinerama nog bijna leeg. De mensen van de organisatie waren bezig met de techniek, de bar werd klaargemaakt en de VJs draaiden warm. Zou de eerste Nederlandse Pecha Kucha Night net zo succesvol worden als haar voorgangers in Tokio, Stockholm en Londen? Voor organisatoren Alex de jong (studio Popcorn), Bart Cardinaal en Nadine Roos (samen Hunk Design) was het best spannend. Van verschillende kanten werd hen verteld dat ze met tachtig bezoekers heel blij mochten zijn. Dat ze later op de avond hetzelfde aantal mensen zouden moeten wegsturen omdat er al meer dan tweehonderd man binnen was, konden ze toen nog niet vermoeden.

Pecha Kucha (niemand weet eigenlijk hoe je het nou echt uitspreekt) betekent in het Japans zoiets als kletsen. In een informele sfeer krijgen vormgevers, kunstenaars en architecten de kans om met twintig dia’s iets te vertellen over zichzelf. Een soort van Elevator Pitch. Aanleiding kan bijvoorbeeld een interessant project zijn, een idee of een inspirerende ontdekking. De enige regel is dat je twintig dia’ laat zien en dat elke dia twintig seconden blijft staan. De spreker kan de timing niet beïnvloeden en dat is precies wat een Pecha Kucha avond zo spannend maakt. Iedere presentatie duurt dus exact 20×20 seconden en daarbinnen moet je je punt zien te maken. En dat is niet alleen voor de sprekers spannend: je kunt niet uitgebreid uitwijden over iets, of afdwalen – de show reel loopt gewoon door! Wat dat betreft is het een soort live televisie. Aardig is ook om te zien hoe de verschillende sprekers met dit format omgaan. Kies je voor een praatje-plaatje-aanpak waarbij je over iedere dia iets vertelt, of vertel je een verhaal dat los staat van de timing van de dia’s. Ontwerper Patrick Kruithof demonstreerde met een vrijwilliger uit het publiek een spel dat hij had bedacht. Animator Martin Putto zat er heel relaxed bij en showde de soms hilarische video-ringtones die hij voor mobiele telefoons ontwikkelt. Voor de toeschouwers maakt het stramien het allemaal heel levendig en voor de sprekers is het een soort sport. Dat heb ik zelf ook kunnen ervaren tijdens mijn presentatie, die ging over de hype van dit moment: de creative class. Over dit onderwerp maak ik een krant waarvan ik zowel ontwerp als samenstelling doe. Toen ik vijf minuten zoekresultaten had voorgelezen, was er nog amper tijd over om mijn Call for Entries uit de verf te laten komen. Maar dat geeft niet.

Ontwerper David Chaloner liet midden in een poëtisch betoog zijn A4-tjes met tekst vallen waardoor hij de volgorde ineens helemaal kwijt was, terwijl de beelden gewoon doorliepen. Doorgewinterd spreker als hij is, loste hij dit charmant en behendig op. Sowieso is het karakter van de avond anders dan veel andere lezingen waar bekende sprekers een uur lang het ene succesvolle project na het andere presenteren. Het mag misgaan. Voor sommige sprekers was juist een mislukking aanleiding voor hun presentatie. Zo liet Floris Alkemade van OMA twee ontwerpen zien waarmee het bureau de betreffende prijsvragen verloor. Robbert de Vrieze liet melige jeugdfoto’s uit zijn puberteit zien. Foto’s die menigeen niet direct aan een groot publiek zou tonen, maar die voor De Vrieze aanleiding waren om het over zijn passie te hebben. Van uit verveling rondhangen in een oude schuur tot Urban Exploring: het op onderzoek uitgaan in oude leegstaande fabriekspanden. En hoe dit te maken heeft met zijn werk als architect. Met zijn collectief HUB creative transformeerde hij een oude silo om tot danceclub Now & Wow.

Het totaal van twaalf sprekers was misschien net iets te lang. Tegen het einde van de avond droop een gedeelte van de aanwezigen af, terwijl het aan het begin tjokvol zat. Het publiek is er in ieder geval. In Rotterdam, maar vast ook in andere steden. De organisatoren zijn voornemens om elke maand op een vast tijdstip een Pecha Kucha Night te organiseren. Laten we hopen dat het ze lukt en dat ze de tijd en energie kunnen blijven opbrengen om dat te doen. Het open platvorm, de vaart in het programma, de ongedwongen, nachtclubachtige sfeer en het enthousiaste publiek maken Pecha Kucha zonder twijfel één van de meest inspirerende initiatieven van dit moment!