City Navigators en ARCAM bieden bezoekers van Amsterdam tijdelijk bij wijze van proef de mogelijkheid om met een GPS apparaat moeiteloos naar interessante oude en nieuwe architectuur te navigeren.
Met de City Navigator kan iedereen gemakkelijk de gebouwen vinden. Een korte omschrijving geeft informatie over bouwjaar, architect en eventuele bijzonderheden. Met de uitgebreide zoekfunctie kunnen alle gebouwen van een bepaalde architect of uit een bepaalde periode moeiteloos worden gevonden. Verder geeft de GPS ook informatie over andere bezienswaardigheden, zoals restaurants, winkels, kroegen etc.
Ik droomde dat ik in Amsterdam was, als toerist. Ik was een ultra hippe Japanse. Een derdejaars architectuurstudent aan de universiteit van Tokyo. Mn haar was roze, mn ogen als halve maantjes en mn slippers hadden glitters. Ik had vier volle dagen in Amsterdam waarin ik op terrassen aan de grachten zou zitten, zou slenteren, flirten en winkelen. Maar bovenal zou ik me onderdompelen in de architectuur.
Op dinsdagmiddag slipperde ik Arcam binnen en vroeg om de City Navigatorrrrrr. Nadat ik mijn identiteitsbewijs en een vette borg achterliet kreeg ik het kekke ding mee. Ohlala! Licht, klein en ultrageel. Een handleiding had ik niet nodig vertelde het meisje van Arcam me, alles zou vanzelf gaan. En oh ja, een kwartier geleden was de Navigator via de satelliet geactualiseerd, Erick van Egeraat had net zijn Oosterdokseiland-weblog geüpdatet.
Er zat één knop op. Ik drukte er op. Het schermpje lichtte op. Ik kon kiezen in welke taal ik de stad zou gaan verkennen. Even dacht ik aan Frans: romantique Maar ik sprak slechts Japans. Wat is je naam?, vroeg het schermpje. K I M I K O. Wat wil je zien? Voor de luie toerist waren er een paar routes voorgeprogrammeerd. Ik drukte op de eerste en zag de highlights: Anne Frankhuis, Rijksmuseum, red light district. Hmm, de tweede misschien? Van Goghmuseum, rondvaart, poffertjes. Met het pijltje ging ik terug naar het vorige menu. Na de toeristische routes volgden de routes geordend op thema: cultuur, natuur(?), laatste nieuws, architectuur etc. En helemaal op het eind: stel je eigen route samen. Dat is wat ik wilde. Ik stond nog voor het Arcam-paviljoen, dat kon ik al afvinken. Ik stak de drukke weg over, liep langs het water (gracht! gracht!) en plofte neer op een terras. Zo.
Uit mijn al even glitterige tasje pakte ik het opschrijfboekje waarin ik sinds ik wist dat ik naar Amsterdam zou gaan, alle dingen had geschreven die ik wilde zien. Ik had ze verzameld en overgenomen uit verhalen van vrienden en familie, uit kranten, tijdschriften, architectuurgidsen, films en van websites.
Ik toetste op de do-it-yourself-route. Er werd me gevraagd of ik precies wist wat ik wilde zien, of dat ik misschien suggesties wilde. Ik wist het precies en ging aan de slag. Verwoed typte ik een uur lang alles in wat er in mijn boekje stond: grachtengordel, silodam, Koninginnedag, Berlage, haring, woningbouw, raamprostitutie, Bazel, negen straatjes, Oud Zuid, KNSM, IJburg, Delugan Meissl, Prinseneiland, Michel de Klerk, WOZOCO, Nemo, Openluchtschool, de schoen, MVRDV, Vondelpark, de Wolkenkrabber, Foam, Post CS, de Jordaan, De Pijp, Kaap Kot, Pier 10, Villa Zeezicht, Scheepstimmermanstraat, Pygmalion, Rietveldacademie, Bijlmer, Metz en Co, shoebaloo, NDSM, trommelwoning, Chipperfield, Dogtroep, appeltaart, Jan Jansen, klompen, Fabiola, betondorp, Anne Frankhuis, Cruz y Ortiz, Prinsengrachtconcert, Nijntje, OMA, Magere Brug, zonsopgang Blijburg, zonsondergang Kinkerstraat, Volendam, 3x Nielsen, Loftice, Kurokawa, Zuidas, steigereiland, het was of ik stippen zetten op de oude vertrouwde stadsplattegrond. Iedere keer als ik iets intoetste, vroeg de CitNav, zoals ik m inmiddels noemde of ik het ingetoetste wilde zien, eten of doen. Dat was soms wat lastig wanneer ik niet meer helemáál wist wat de term inhield die ik had opgekrabbeld in het boekje. Op goed geluk beantwoordde ik iedere keer de vraag. Soms werd mijn kreet niet herkend, maar meestal volgden er een aantal opties waaruit ik kon kiezen.
Zo, dit was het. Go dan maar.
Gelukkig vroeg Citnav me of ik ècht geen extra suggesties wilde. Doe toch maar wel. Ik toetste op suggesties en kon uit een aantal categorieën kiezen. Musea, restaurants, bars, clubs, galeries, adult entertainment, winkelen, sport, natuur (alweer) en gelukkig ook architectuur. Ik toetste op architectuur. Halleluja! Er verschenen honderden fotootjes op het scherm. Met het pijltje bewoog ik over de beelden en was intens gelukkig! Oh, is dat hier! En dat ook en dat ook! Ik toetste en toetste, ik werd heel erg hebberig. Owowowow dat wil ik zien! Na iedere keuze kwam de vraag: Wil je alles van deze architect zien? Ja absolutely! Inmiddels was ik twee uur verder, maar nu was ik er zeker van dat ik alles, alles zou zien wat er in Amsterdam te zien was. Ik drukte bevestigend op de vraag of ik dit echt wilde doen. Ja zeker, kom maar door! Tijdens het wachten, dat overigens best lang duurde, popte er een melding op dat ik tijdens de route ieder moment op pauze kon drukken, dan zou er een overzicht komen van de dichtstbijzijnde eet- en drinkgelegenheden. Ik stond op, rekende af en ging op de brug staan. Mijn CitNav en ik. In mijn handpalm lag een minuscuul apparaatje dat mij langs al het moois van Amsterdam zou leiden en in tekst of in geluid, informatie kon geven bij alles wat ik had ingetoetst. Citnavje .. wat wordt mijn route?
Hallo Kimiko, welkom in Amsterdam. Met inbegrip van Koninginnedag en het Prinsengrachtconcert kun je nu beginnen aan dag 1 van je 116 daagse excursie.
Ik werd wakker en kon niet wachten om de City Navigator uit te proberen. Dit bleek na mijn droom wat frustrerend want ik kwam volgens het scherm van de CitNav niet verder dan mijn hotel (welk hotel?!) ook al toetste ik bestemmingen aan de andere kant van de stad in. Pas heel veel later kwam ik er achter dat ik de antenne uit moest klappen (Kimiko hoefde dat niet). Ook waren er geen fotootjes, werd mij slechts in het Amerikaans de weg gewezen, had MVRDV nog maar één project gerealiseerd in Amsterdam, had ik de handleiding moeten lezen, en hield Erick zijn weblog niet bij. Ik denk dat ik het voorlopig, al stippen plakkend, nog bij de ouderwetse stadsplattegrond en een architectuurgids houd. Maar ik weet ook dat ik, sneller dan ik voor mogelijk houd, met een ultragele CitNav, waar ook ter wereld een onbekende stad zal ontdekken alsof ik er al jaren woon.