Peter Cook (1936) was door de Amsterdamse Academie van Bouwkunst uitgenodigd om te spreken over Size Matters, het thema van de Capita Selecta. Op een speelse en licht chaotische wijze maakte hij een staccatoreis door de wereld en de architectuur. Met verve speelde hij de rol van animator die de toeschouwers een blik door zijn ogen gunde, onder begeleiding van gedachten, fascinaties, overpeinzingen, humor en kritische noten. Projecten, al dan niet van eigen hand, en straatkiekjes van zijn vele reizen wisselden elkaar in stevig tempo af.
Als één van de oprichters van Archigram maakte Peter Cook in de jaren ´60 en ´70 naam met futuristische visioenen; ontwerpschetsen die golden als kritiek op de toenmalige maatschappij en die van invloed waren op generaties architecten. Archigram wilde de manier van denken over architectuur en stedenbouw radicaal veranderen. In hun vooruitstrevende gedachtegoed toonden zij interesse in toekomstgerelateerde zaken als de vooruitgang van de technologie, maar zij waren ook gecharmeerd van kunststromingen als popart. Cook werkte vervolgens als docent aan onder andere de AA, The Institute of Contemporary Arts en de Bartlett School of Architecture in Londen. De laatste decennia kreeg hij bovenal bekendheid als architectuurcriticus. Als bouwend architect was hij tot enkele jaren vrijwel onbekend.
In het eerste deel van de lezing werkte Cook indirect toe naar enkele hoogtepunten van Archigram. Via het architectonische cynisme van Las Vegas, de beangstigende fascinerende toekomstbeelden van de film Metropolis en een geometrisch non-humanistisch stedenbouwkundig diagram uit 1930, ging hij naar studentenplannen voor machineachtige antiarchitectonische complexen op het Engelse platteland. Om uiteindelijk uit te komen bij de positieve visioenen van Archigrams Plug-in City, waar de individuele woning opgaat in een stedelijk machinenetwerk. Ook kreeg het publiek een glimp te zien van Instant City, een ontwerp waarin ballonnen een mobiele stad vervoeren. Een schema dat lijkt te zijn geïnspireerd op de cyclus van activiteiten in de Engelse kustplaats waar Cooks jeugd zich afspeelde.
Zelfs in recentere stedenbouwkundige overpeinzingen valt de zoektocht naar een nieuwe benadering van het ontwerpen te ontdekken. Plattegronden die meer weg hebben van stilistische schetskunstwerkjes à la Kandinsky dan van alledaagse stedelijke plannen en waar in tegenstelling tot de vroegere werken vorm over de inhoud lijkt te prevaleren. Voor de toehoorders was er echter geen tijd om conclusies te trekken. Gezien zijn fascinatie voor het oproepen van vragen boven het beantwoorden daarvan, is dat waarschijnlijk precies waar hij zijn publiek wilde hebben.
Alvorens toe te komen aan zijn enkele jaren geleden opgeleverde en vrijwel enige gerealiseerde werk van eigen hand, het Kunsthaus in Graz, wijdde Peter Cook uit over de wijze waarop gebouwen een impuls voor de stad kunnen vormen. Hij toonde drie gebouwen in Los Angeles, de Disney Concerthall van Gehry, het hoofdkantoor van Caltrans door Morphosis en Moneos Cathedral, die hij beschreef als heroïsche ingrepen in een diagramstad. Hij roemde hun positive arrogance of prescence.
In het Kunsthaus worden zowel tentoonstellingen als evenementen op het gebied van kunst en (nieuwe) media georganiseerd. Dit grotendeels als blob vormgegeven project werd in de promotie beschreven als een friendly alien in de historische barokstad Graz. Een gebouw dat gezien zijn opvallende voorkomen zeker de impuls uit Cooks voorbeelden zou kunnen evenaren, alhoewel een zekere Disneyfiscering bij deze benadering op de loer ligt. De toegepaste architectuurtaal is zijn tijd niet meer ver vooruit, zoals dat het geval was bij vele Archigram-plannen. Wel slaagt Cook er in om architectuur, technologie en kunst op abstracte wijze te verweven in de buitengevel, die duizend computergestuurde lampen bevat. One Archigram building at last merkte Cook op.
Cooks reis was persoonlijk, animerend en luchtig, minder diepgravend dan je van een criticus zou mogen verwachten. Het zijn vooral zijn futuristische architectonische verkenningen van steden uit de hoogtijdagen van Archigram die blijven fascineren. In de realisatie van het Kunsthaus zag hij zijn gelijk dat die vroegere ontwerpen ook realiseerbaar zouden zijn geweest. In tegenstelling tot de friendly alien zijn de Archigram-ontwerpen hun tijd in vele gevallen nog onveranderd ver vooruit. Voor het eerste echt overtuigende Archigram-gebouw is het dus nog wachten op een toekomst waarin projecten als Instant City werkelijk worden uitgevoerd.
Peter Cook eindigde zijn lezing met een vergelijking van de beeldende kwaliteiten van willekeurige straatkiosken. Als docent wilde hij de toehoorders het belang van liefde voor creatieve innovatie meegeven. Ongeacht de schaal of het architectonische gehalte. Het was zijn manier om als dromend ontwerper in hart en nieren het thema Size Matters te relativeren.