‘Het is bekend dat een voorwerp dat bij het eerste bezoek niet bewust is opgemerkt, door zijn afwezigheid bij de volgende bezoeken een ondefinieerbare indruk achterlaat’, schreef Ivan Chtcheglov in Een model voor een nieuwe stedenbouw (1953). Met Urban Montage introduceert Hein Smedts de kwaliteit van ‘onbestemde ruimte’ in Maastricht.
De A2 loopt net als de Maas en het treinspoor als een parallelle tijdlijn dwars door Maastricht. De zone tussen het spoor en de A2 is geïsoleerd geraakt van het stedelijk weefsel van de stad. Het gebied heeft de potentie om de stadsdelen ten oosten en westen van deze lijnen weer aan elkaar te koppelen. Dit afstudeerplan grijpt de kans om de kwaliteit van 'onbestemde ruimte' in Maastricht te introduceren. Waar Maastricht hard bezig is alle oneffenheden in de stad dicht te smeren, is het stedelijk weefsel van Luik continu in beweging. In Luik vervallen bouwwerken en staan ze leeg. Dit proces kan soms enkele tientallen jaren duren en zorgt in die tijd voor verschillende levensvatbare situaties. De onbestemde ruimte biedt de mogelijkheid voor het individu om zich terug te trekken, toeschouwer te zijn, een eigen werkelijkheid te scheppen in het openbaar domein.
Echter, de onbestemde ruimte kan niet op zichzelf bestaan. In een maatschappij waarin het streven naar perfecte oplossingen is uitvergroot, is geen plek voor de bijwerkingen. Ze worden daarom ontkend en liefst zover mogelijk uit de stad verbannen. De hoek, de blinde gevel, de doorgang, het karkas en de nis zijn ruimtelijke kenmerken van dergelijke plekken en worden in de A2-zone ingezet als vormgevend element. Ze bevragen de onbestemde ruimte en dagen het stedelijk leven uit.
De beleving van de bewoners en de passerende automobilisten vormen het uitgangspunt om de schaalniveaus van beide groepen met elkaar te verweven. Binnen het openbaar vlak wordt een nieuw stedelijk klimaat geïntroduceerd. De leegte staat centraal in het plan. Leegte als stilte, leegte als middel om stedelijkheid te benadrukken, leegte als kwetsbaarheid en tenslotte leegte als ruimte die de bezoeker de kans biedt tot interpretatie. Door middel van de sequentie, de ritmiek en opeenvolging van verschillende ruimten kan men de architectonische kwaliteit van de omgeving ervaren. De gelaagdheid, reflectie en transparantie vormen en versterken de beleving van de nieuwe stedelijke ruimten. De statische stad en het dynamische landschap komen samen in de ingeklemde zone tussen het spoor en de A2 en zorgen voor een stedelijke zone die gekoppeld is aan de leegte.
opleiding / studierichting
Academie van Bouwkunst Maastricht / architectuur
mentoren
Maarten Terryn, Wim Cuyvers, Wim Korvinus
wanneer begonnen met afstuderen
augustus 2006
wanneer klaar
maart 2008
favoriete ontwerper
Gordon Matta Clark
mooiste ontwerp ter wereld
project Splitting van Matta Clark in New Jersey
wat doe je nu
conservator architectuur en stedenbouw bij SCHUNCK in Heerlen en ruimtelijk onderzoek bij B R A T.