Het afstudeerproject van Ilmar Hurkxkens: Paradise Regained. De Waker, de Slaper, de Dromer en de Stad. De Hondsbossche Zeewering in Petten architectonisch herbeschouwd.
Het fundament van de Hondsbossche Zeewering wordt het uitgangspunt voor een nieuwe stad, bijzondere architectuur en een nieuw (oud) landschap. In tegenstelling tot de hoge dijken die een ongeremde verstedelijking van de Nederlandse polders mogelijk maken, wordt in deze nieuwe stad infrastructuur en architectuur gecombineerd en wordt een maximale relatie met het landschap gecreëerd. De bestaande morfologie van de Waker, de Slaper en de Dromer wordt omgevormd tot een zeeweringzone met een overslagdijk. Het dorp Petten, in het verleden vaak door de zee weggespoeld, vindt hier naast andere programmas een definitieve bestemming. De nieuwe stad is een lineaire opeenvolging van artefacten en programmas. Elk deel vormt een synthese die bestaat uit de beperkingen die de plek oplegt in combinatie met de eigen individualiteit.
De dijk vormt het fundament van de stad, genereert nieuwe typologieën en maakt een dynamische plek in het kustlandschap mogelijk. Stedelijke congestie in één richting gecombineerd met de nabijheid van het landschap in de andere. Dijk en stad vormen een continu artefact zonder centrum op de grens van zee en land. De twee uiteinden van de stad, waar de dijk aan de duinen raakt, articuleren respectievelijk de technische en de poëtische uitgangspunten van het project als geheel. Aan de ene kant het lab van Rijkswaterstaat en aan de andere kant een panorama.
Het panoramagebouw toont het spektakel van het Doggerland, een paradijselijk landschap van een brede landbrug die rond 11.000 voor Christus Engeland met het Europese vasteland verbond. Dit heuvelachtige, door rivieren doorsneden laagland verdween aan het einde van het Mesolithicum onder water. Door het smelten van het ijs steeg de zeespiegel en onder de invloed van wind en water ontstond een zandbank die we nu herkennen als de duinenrij van de Hollandse kust. Achter deze zandbank ontstond een uitgestrekt en verzilt moerasgebied. Om toch in dit laagland te kunnen wonen werden terpen gebouwd. Op deze verhogingen van zeeklei en riet waren huizen en veestapel veilig tijdens de vele stormvloeden. Het omringende land bleef overgeleverd aan de natuur terwijl op de terpen een noodgedwongen stedelijke verdichting optrad. Deze terpen markeren het begin van het gevecht tegen de zee in Nederland.
Het model van de terpen keert in dit plan terug. Een zone van bescherming in plaats van een enkele verdedigingslijn en in plaats van een losgekoppelde dijkinfrastructuur een architectuur waar middelen en doel samen kunnen gaan. Een herwonnen paradijs.
naam
Ilmar Hurkxkens
email
website
opleiding / studierichting
TU Delft / architectuur
mentoren
Filip Geerts, Stefano Milani, Olaf Gipser, Jelke Fokkinga
wanneer begonnen met afstuderen
september 2007
wanneer klaar
januari 2009
favoriete ontwerper
Simon Stevin
favoriete project
NEAT, Neue Eisenbahn-Alpentransversale, Zwitserland
wat doe je nu
Architect bij Atelier Girot & Wetenschappelijk Medewerker aan de ETH, Zürich