Carolien Schippers ontwierp een nationaal archief voor de Oekraïne gesitueerd bij Mostischenska, een dorpje aan de rand van Kiev. De labyrintische route door het archief opent de mogelijkheid om de toekomst en het verleden te ontsluiten.
De locatie aan de rand van de stad werd gekozen vanwege de dynamiek die heerst in de grenszone tussen stad en achterland. Het dorpje Mostischenska is een voorbeeld van een zogenaamde 'private sector', een dorpje dat werd ingesloten door grootschalige stadsuitbreidingen uit de sovjet periode. Temidden van een overdekte markt, een busstation, een electriciteitscentrale en een winkelcentrum bevindt zich de 'private sector' Mostischenska. Het gehele dorp is omgeven door een scheidingszone die zich steeds aanpast aan de veranderende relatie met de context, soms is deze defensief en soms symbiotisch van aard. Afhankelijk van de wisselende relatie van het dorp met de omgeving passen de dorpelingen de afscheiding en de activiteiten die daarin plaats vinden aan. De opeenvolgende veranderingen vormen de basis voor het ontwerp van het archief.
Het nationaal archief van de Oekraïne zal het collectieve geheugen huisvesten van een natie met een turbulente geschiedenis van buitenlandse overheersing. Anders dan bij een museum zal men er de mogelijkheid hebben om op individuele wijze toegang te krijgen tot de geschiedenis. Het gebouw is niet ontworpen als een symbool van nationale trots, maar als een instrument om herinneringen aan een mogelijk verleden op te halen en om een mogelijke toekomst te overdenken. De ruimte wordt overheerst door objecten. De labyrintische ruimtelijke organisatie van de routing langs de collectie is essentieel voor de beleving. Het volgende citaat waarbij kennis wordt vergeleken met een labyrint vormt de inspiratiebron: 'Foucault's view of knowledge as a collection of colliding and intersecting grids offers this kind of place. We can wander here; we often return to familiar points, familiar intersections, which give pleasure. This is the mythical labyrinth, which we enter and from which we have no desire to emerge' Jennifer Bloomer, Architecture and the Text: The (S)crypts of Joyce and Piranesi, Yale University Press, New Haven,1993
In het labyrint is de weg belangrijker dan het doel. Alleen al door de lengte van de route bereikt men een meditatieve staat van contemplatie. De transformatie van het klassieke labyrint leidde tot een circulatiemodel van een continue route met een lengte van 2,5 kilometer die bestaat uit een sequentie van 53 verschillend geprogrammeerde ruimten. Deze zijn geïnspireerd op de 53 sferen die men aantreft in Mostischenska. De ruimten van verschillende hoogten bevinden zich onder een vlak dak dat toegankelijk is voor vrachtwagens. Via hellingbanen of luiken met kranen kunnen ze gemakkelijk objecten toevoegen en verwijderen uit elke ruimte van het archief.
De verschillende ruimten hebben elk een opbergsysteem met een specifieke dichtheid. De stellingen fungeren als opslagruimte en vormen tevens de gelaste stalen draagstructuur van het dak. De open structuur biedt de mogelijkheid om het contact tussen de paden van het labyrint te manipuleren.
De labyrintische route is gevouwen binnen een compacte, vierkante doos. Daardoor ontstaan nieuwe ruimtelijke en visuele verbanden. Er kunnen praktische dwarsverbindingen worden gemaakt en terwijl men door het labyrint loopt ontwaart men ruimten waar men al geweest is en ruimten waar men nog komt. De route door het archief opent daarmee de mogelijkheid om de toekomst en het verleden te ontsluiten en benadrukt daarmee het vervliegen van de tijd.
naam
Carolien Schippers
email
opleiding / studierichting
TU Delft / architectuur
mentoren
Marc Schoonderbeek, Oscar Rommens, Jan Engels
wanneer begonnen met afstuderen
januari 2008
wanneer klaar
juni 2009
favoriete ontwerper
SANAA , Lina Bo Bardi, Alvar Aalto
favoriete ontwerp
St Mary's Cathedral in Tokyo door Kenzo Tange
wat doe je nu
architect bij Foster + Partners in Londen