Frank Marcus bedacht voor het voormalige hoofdpostkantoor van Nijmegen nieuwe functies en transformeerde het gebouw op een dusdanige wijze dat het stedelijk leven terug komt op deze (voormalige) plaats van communicatie.
Door het verdwijnen van de nationale post gaan bijzondere plekken van communicatie en interactie, vaak in het hart van de stad, verloren. In heel Nederland worden postkantoren die hun functie verliezen verkocht aan private partijen. Tegelijkertijd is door technische innovatie de communicatie sneller en gemakkelijker geworden maar ook meer privaat. Terwijl de interactie toeneemt, neemt het zintuiglijke contact af.
P@ST neemt stelling tegen beide ontwikkelingen. De openbare ruimte van de oude postkantoren wordt geïntensiveerd. Door middel van sterke verdichting en het toestaan van diverse gebeurtenissen vinden heterogene programmas er fysiek over en langs elkaar een plaats.
Verschillende activiteiten als expositie, markthal, sport, wellness en overnachting worden samengebracht op één locatie. Er ontstaat een intens domein van onverwachte zintuiglijke ontmoetingen tussen ongelijksoortige bevolkingsgroepen. De marktkoopman vent zijn waar tegen de achtergrond van een expositie. De hotelgast loopt op weg naar zijn kamer langs een basketbalwedstrijd, slaapt boven een stadsplaats en wordt wakker met een markt. Alledaagse, generieke gebeurtenissen worden geconfronteerd met een bijzondere, specifieke wereld waardoor je blikveld verbreedt en je wereld anders kleurt.
Om deze opgave ontwerptechnisch hanteerbaar te maken wordt gebruik gemaakt van het poché, de restruimte. Door functies zo te ordenen dat ze dienstbaar aan elkaar zijn, ze vorm te geven als elkaars poché, wordt iedere activiteit opgeladen met andere. Bepalend hiervoor is de opbouw van de opstand of schil. De vormgeving van het membraan geeft meer of minder confrontatie tussen de verschillende werelden die elkaar raken. In het membraan speelt het zintuiglijk contact. In materiaal en detail neigt het dan ook naar slankheid, lichtheid en openheid, het vormt daarmee een wonderlijk contrast met de zware eclectische architectuur van het begin van de vorige eeuw. Zo is de huid tussen de stad en de markt een reeks dunne doeken. Net genoeg om een tijdelijke ruimte van ontmoeting tot stand te brengen. Door fijne sleuven stijgen de geuren en het kabaal van het zwembad uit de catacomben omhoog naar het centrale carré van de voormalige wachtruimte die is omgezet naar een luchthof voor omringende functies. De expo omwikkelt de markthal als een nauwsluitend kledingstuk maar vormt ook de entree naar het hotel.
Door het maaiveld van de stad door te zetten in het gebouw en door het hoekkavel aan twee zijden toegankelijk te maken ontstaat een vanzelfsprekende traverse. In deze stedelijke constellatie krijgt ook de toevallige passant een plaats. Door open te staan voor toevalligheid en tijdelijkheid wordt deze voormalige wereld van de communicatie weer een ruimte van ontmoeting. Een waarachtige zintuiglijke ervaring en daarmee een echte ruimte van de stad.
opleiding / studierichting
AAS Tilburg / architectuur
mentor
Frans Sturkenboom
wanneer begonnen met afstuderen
september 2007
wanneer klaar
februari 2009
favoriete ontwerper
geen
favoriete ontwerp
geen
wat doe je nu
heb een eigen architectenbureau f m a