Op woensdag 8 december vond in Rotterdam de ontknoping plaats van de door BNA Kring Rijnmond georganiseerde prijsvraag Een Tweede Leven. De jury koos uit acht finalisten Door Dicht en Dun als winnaar, ingezonden door Thomas Gillet en Kobbe Nouwens (GilletHeesenNouwens architecten) i.s.m. David Hess. De publieksprijs ging naar ontwerpbureau vanPlan met Grafschip.
Deelnemers aan de prijsvraag kwamen met nieuwe ideeën voor de bestaande stad om deze, uitgaande van het bestaande, te verbeteren, herstellen, intensiveren en verdiepen. Uit een kleine veertig inzendingen werd in een eerdere jureringsronde een selectie gemaakt van de acht beste ontwerpen. Deze werden gisteren door de bedenkers toegelicht aan het publiek en aan de jury bestaande uit voorzitter Saskia van Stein (NAi), Hans Lensvelt (Lensvelt), Duzan Doepel (Doepel Strijkers Architects) en Jeroen de Willigen (De Zwarte Hond). Bij de afsluitende prijsuitreiking prees juryvoorzitter Saskia van Stein het niveau van de inzendingen en de bereidheid van de ontwerpgemeenschap om zich na een tijdperk van fixatie op het nieuwe met zoveel inzet en creativiteit te willen storten op transformatie en hergebruik.
Winnaar Door Dicht en Dun stelt voor om de leefkwaliteit van Rotterdam te vergroten door een strategische keuze te maken voor verdunning van in onbruik geraakte en rakende haven- en industriegebieden. Zo krijgt de stad weer lucht en kunnen bestaande woonomgevingen op een duurzame manier worden verdicht. Zo ontstaat ten westen van de stad op zowel de noordelijke als de zuidelijke oever van de Maas een grootschalig ruïnelandschap waarin de parels uit de industriële voorgeschiedenis samengaan met nieuw groen en dieren als nieuwe bewoners. De jury was kritisch over de uitvoerbaarheid van het plan maar waardeerde niettemin de sterke keuze voor ontprogrammering en reruralisatie en was onder de indruk van de gedurfde schaal van het voorstel zowel in ruimte als in tijd.
Publiekswinnaar Grafschip verbindt het tweede leven nadrukkelijk met de dood. Vanplan stelt voor om een afgedankt containerschip te laten stranden aan de oever van de Maas bij Vlaardingen om het zo een roemloos en vervuilend einde op een Aziatisch scheepskerkhof te besparen. Het schip kan vervolgens zelf als begraafplaats worden gebruikt voor zeelieden, met in gedachten het middeleeuwse gebruik om hooggeplaatste zeelui samen met hun schip te begraven en zo een overtocht naar het hiernamaals mogelijk te maken. De aanwezige bezoekers beloonden dit poëtische voorstel met de publieksprijs.