Na Katrina woonden Peter Hermens, Jaap van der Salm en Chris van der Zwet drie maanden in New Orleans (V.S). Voor hun afstuderen ontwierpen zij een nieuwe stedelijk-landschappelijke infrastructuur die de bewoners van New Orleans een inspirerende leefomgeving biedt en de bestaande hydrologische en ecologische problemen mitigeert.
In 2005 werd New Orleans getroffen door orkaan Katrina. De stad stond grotendeels onder water en bijna alle inwoners werden gedwongen te evacueren. Nu, ruim vijf jaar later, zijn de grote civiele werken die de stad moeten beschermen tegen nieuwe overstromingen gerealiseerd. De tijd is rijp om na te denken over een integrale visie voor de zwaar getroffen, laaggelegen wijken áchter de dijken.
Drie grote problemen in de ooit prima functionerende suburbs Gentilly en Lakeview zijn exemplarisch voor alle laaggelegen delen van de stad.
1) New Orleans vertrouwt vrijwel volledig op directe afvoer van hemelwater, waterberging speelt in het technocratische watersysteem nauwelijks een rol. Het vrijwel geheel ondergrondse drainagestelsel is verouderd en kan de subtropische neerslag niet adequaat verwerken. Meerdere keren per jaar staan de straten blank, met extremen van ruim 60cm water, eens per tien jaar. Verborgen in tunnels en achter keermuren is het water in deze delta stad niet zichtbaar noch te ervaren. Daarnaast leidt diepe ontwatering tot een flinke bodemdaling.
2) Als gevolg van de harde wind en het stilstaande overstromingswater van Katrina is zeventig procent van de bomen in de stad verloren gegaan. Het resultaat is een gebrek aan schaduw tijdens de hete zomers en een kaal en desolaat ogend suburbaan landschap.
3) In het studiegebied is gemiddeld dertig procent van de inwoners nooit teruggekeerd na de langdurige evacuatie. De hieruit voortkomende leegstand heeft een negatief effect op zowel het beeld als de draagkracht van de wijken. Het zwaar aangetaste stedelijk weefsel heelt niet vanzelf en vraagt om herstructurering. Tegelijkertijd biedt de enorme leegstand ook kansen voor het oplossen van de regenwaterproblematiek en voor het verbeteren van de ruimtelijke kwaliteit van Gentilly en Lakeview.
Met het in dit plan voorgestelde transformatieproces ontstaat een stedelijk landschap dat vóór de mensen werkt door ze een gezonde en aangename leefomgeving te bieden waarin ecologische processen zijn geïntegreerd. Daarnaast werkt dit stedelijke landschap ook óp de mensen, door te inspireren, te onthullen en het prikkelen van de verbeelding.
Op basis van topografie, bodemdaling, mate van overstroming en het oorspronkelijke landschap worden vier landschapszones onderscheiden. Zij bieden functionele en esthetische houvast voor interventies op alle schaalniveaus die de drie bovenstaande problemen moeten mitigeren. Een nieuw watersysteem, waarin water de ruimte krijgt en als kwaliteit in de wijk gebracht wordt, vormt samen met een robuust netwerk van inheemse vegetatie, het landschappelijke raamwerk. De nieuwe landschappelijke identiteit krijgt ook vorm in een ontwerp voor het 530 hectare grote New Orleans City Park. Het wordt getransformeerd tot een watermachine met waterbergende functie voor de omliggende wijken. Naast het park als groot landschappelijk ankerpunt, laten drie ontwerpstudies op lager schaalniveau zien hoe het werkende landschap zich manifesteert in het stedelijk gebied. Door het strategisch mobiliseren van de leegtes (voids) binnen de typische grid-structuur van de buitenwijken kan een aantrekkelijke waterwijk ontstaan waarin de grootste kanalen worden omgevormd tot lineaire parken. Tijdelijke functies (zoals boomkwekerijen als voedingsbodem voor de aan te helen groenstructuur) kunnen verlaten kavels van een functie voorzien totdat ook daar waterbergende verbindingen kunnen worden gerealiseerd. Om tegemoet te komen aan de lokale emoties is in de vormgeving telkens gezocht naar de balans tussen een veilige uitstraling (duidelijke randen, zichtbare controle) en het dichtbij brengen en ervaarbaar maken van water en vegetatie, passend bij de landschapszone.
Met een Amerikaans optimisme geloven wij dat een nieuwe en eigentijdse benadering van de landschappelijke infrastructuur zal bijdragen aan het herstel van de laaggelegen wijken. De onbenutte lege ruimte in de stad wordt niet langer slechts als probleem gezien, maar vormt de sleutel tot hernieuwd contact met het landschap. Met de kennismaking tussen stad, inwoners en landschap ontstaat zo een aantrekkelijk woonklimaat dat de motor vormt voor het revitaliseren van Gentilly en Lakeview tot de 21e eeuwse suburbs die deze unieke stad verdient.
naam
Peter Hermens
email
Jaap van der Salm
email
Chris van der Zwet
email
opleiding / studierichting
Wageningen Universiteit / landschapsarchitectuur
mentoren
Jusuck Koh, Ingrid Duchhart, Rudi van Etteger, Maike van Stiphout
wanneer begonnen met afstuderen
maart 2009
wanneer klaar
maart 2010
favoriete ontwerper
Peter Hermens: Michael van Gessel
Jaap van der Salm: –
Chris van der Zwet: –
favoriete project
Peter Hermens: –
Jaap van der Salm: Laag Nederland
Chris van der Zwet: The High Line – NYC
wat doe je nu
Peter Hermens: Werkzaam als landschapsarchitect bij IAA Stedenbouw en Landschap (Enschede) en twee dagen per week als landschapsarchitect / adviseur ruimtelijke kwaliteit bij Landschap Overijssel (Dalfsen).
Jaap van der Salm: Landschapsarchitect bij H+N+S Landschapsarchitecten.
Chris van der Zwet: Ik werk bij DS landschapsarchitecten in Amsterdam.