Zoals al aan vaste relaties is bekend gemaakt, grijp ik de wisseling van ArchiNed naar een stichting aan om mijn vleugels uit te slaan en om weer wat vrijer door de Nederlandse architectuur te gaan fladderen.
Ik doe dat met gepaste weemoed, het is niet niks om iets los te laten waar ik zo lang met hart en ziel aan heb gewerkt. Maar het moest van mezelf. En als ik eerlijk ben, ArchiNed is al heel lang groter dan ikzelf. Het is eigenlijk al vrij snel na de start in 1996 het collectief bezit geworden van een grote groep teamleden, lezers en schrijvers. En dat vind ik mooi. Dat was altijd de bedoeling.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat Het Nieuwe ArchiNed (HNA?) ook zonder mij een podium van betekenis zal blijven in de Nederlandse architectuur. En bovendien zijn jullie, ook wat betreft commentaar op het gedoe van de NL-architectuur, natuurlijk nog niet van me af. Ik hoop me op ArchiNed en andere plaatsen zo af en toe ouderwets kwaad te blijven maken, of (liever, veel liever) mijn enthousiasme te delen over alles wat er in en om ons vakgebied gebeurt.
Ik wil op deze plaats ook uitdrukkelijk kwijt dat ArchiNed vanaf het begin een team is geweest. Zonder dat team had ik er waarschijnlijk al na een paar jaar (zo niet een paar maanden) het bijltje bij neergelegd. Robert Winkel natuurlijk; met wie ik ArchiNed heb opgericht, en die jarenlang de geheime fotografiekracht achter het succesnummer Society was; Marina van den Bergen, de werkelijke motor van ArchiNed, die maar een paar maanden minder bij ArchiNed betrokken is geweest dan ik, en die nog volop door gaat, dus die gaat me qua dienstjaren ruim verslaan; Just Schimmelpenninck en Kees Gajentaan die er in het begin ook bij waren en nog ouderwets HTML konden kloppen; Machteld Wijnands, die de eerste jaren het bureaumanagement deed en inmiddels wat winstgevender activiteiten heeft ontwikkeld; David Lingerak,die lange tijd de nieuwe Kees werd genoemd (Kees Gajentaan werd game designer), maar die natuurlijk veel meer deed en kon en mede vanuit ArchiNed nu langzamerhand filmer is geworden; Marc Neelen die er als medewerker speciale projecten bij kwam en die vooral verantwoordelijk was voor de succesvolle nieuwe media experimenten waar we rond de eeuwwisseling bij betrokken waren; Yvon van Rossem; die met veel ervaring en doorzettingsvermogen zorgde dat ArchiNed wat betreft sales en marketing wat professioneler werd; Lotte Haagsma die de broodnodige uitbreiding van het redactieteam elegant vorm gaf en ook eigen kennis meenam uit de beeldende kunst en de kunst in de openbare ruimte en Veerle de Muijnck, die met vrolijk enthousiasme de verkoopactiviteiten die Yvon was begonnen oppakte en verder uitbouwde. Ook de degenen die ArchiNed in de loop van de tijd financieel ondersteunden; de aandeelhouders Peter de Winter, Hans Oldewarris en Bep Pruntel (naast Robert en mezelf); de overheidssubsidies die we op cruciale momenten mochten opmaken en niet in de laatste plaats de leden en adverteerders; het was allemaal dankzij jullie dat ik die 17 jaar kon vol maken.
Dat team en dat geld was belangrijk, maar nog veel belangrijker waren die honderden correspondenten die in de loop van de jaren, soms maar eenmalig, maar vaker langere tijd, hun bijdragen aan ArchiNed leverden en ook zullen blijven leveren. Dat netwerk van betrokken auteurs uit het veld is in mijn overtuiging de werkelijke kracht van ArchiNed. Ik ben er trots op dat wij als team dat netwerk hebben opgebouwd, en ben er van overtuigd dat we daarmee de schrijvende architectuurcultuur levend hebben gehouden. Ook dat is mooi.
Bedankt jongens en meisjes, en ga zo door!
Tot zover, de rest bespreken we aan de bar. Ik ben absoluut niet van plan op op mn lauweren te gaan rusten, de schoorsteen moet wel blijven roken en los daarvan ben ik bang dat ik het toch niet kan laten.
Het ga jullie goed, het waren mooie jaren. En we komen elkaar ongetwijfeld op allerlei podia en plekken tegen in de toekomst.