Wat Wikipedia schrijft over Himmel über Berlin, Wim Wenders (1987):
"Damiel (Bruno Ganz) en Cassiel (Otto Sander) zijn engelen die al eeuwenlang door Berlijn dwalen. Onzichtbaar voor gewone stervelingen, observeren zij Berlijners en luisteren ze naar hun overpeinzingen. Waar nodig verlichten ze de pijn van verdrietige, eenzame of tobbende mensen, zonder dat die het zelf in de gaten hebben. Langzamerhand ontstaat bij Damiel de drang het aardse bestaan van de mens te ervaren. Als hij vervolgens verliefd raakt op de trapezeartieste Marion (Solveig Dommartin), staat zijn besluit vast om een sterfelijk persoon te worden."
En wat de AFFR schrijft:
"Opgenomen in 1987, voor de val van de muur. Damiel, gespeeld door Bruno Ganz, is een engel die het leven in de gespleten stad observeert. De film vangt een tijdsbeeld, dat nu alweer tot de geschiedenis behoort. Zo loopt een oude man mijmerend over de lege, door hoog gras overwoekerde Potsdamer Platz, deel van het niemandsland tussen oost en west dat inmiddels is volgebouwd door Daimler Crysler en Sony. Toch hebben veel van de opnamen, net als het verhaal over een engel die mens wil worden, een tijdloze waarde. Het beste voorbeeld daarvan is de (West-) Berlijnse Staatsbibliotheek van architecten Hans Scharoun en Edga Wisniewski, die in de meesterlijke zwart-witbeelden van cameraman Henri Alekan een absoluut universum wordt van kennis, rust en reflectie."