Adriaan Aarnoudse ontwierp een vertellend landschap in de Rotterdamse haven. Het plan presenteert zeven ingrepen in het landschap van de landtong van Rozenburg waarmee de kwaliteiten van deze bijzondere restlocatie middenin het Rotterdamse havengebied geactiveerd worden met als doel de bezoeker te verleiden om het bijzondere gebied te gaan verkennen.
Rozenburg is een dorp dat in de jaren 60 van de vorige eeuw werd gebouwd voor havenarbeiders. De haven in zijn huidige vorm is het resultaat van het gutsen, scheppen, opspuiten, baggeren, ophogen, versterken en eindeloos afgraven en opstorten van zand in de monding van de Maas. In de haven ligt een groot reststuk land, de landtong van Rozenburg. De geschiedenis van de landtong is gekoppeld aan de uitbreiding van de Rotterdamse haven, het is een overblijfsel van het natuurgebied de Beer. Sinds het ontstaan van de landtong wordt de landtong op verschillende locaties gebruikt als gronddepot of afvalopslagplaats. Wat de landtong weinig aantrekkelijk maakt voor bezoekers is het feit dat de landtong op veel plekken niet toegankelijk is, niet goed inzichtelijk en weinig beleefbaar. Het gevolg daarvan is dat veel bezoekers in één ruk naar het eindpunt rijden en in één ruk weer van de landtong vertrekken.
Het ontwerp bestaat uit zeven ingrepen in het landschap en beslaat de hele landtong van Rozenburg. Elke ingreep laat op een unieke manier een specifieke kwaliteit van de plek zien. De ingrepen maken de locatie beter toegankelijk, inzichtelijk en beleefbaar en verleiden de bezoeker meer van de landtong en haar omgeving te gaan ontdekken. De ingrepen komen voort uit de morfologie van de plek en uit de tektoniek van het havenlandschap. Het door machines gevormde landschap is aan alle kanten volledig gestold en vastgezet. Een innovatieve manier van afvalstorten wil ik inzetten om er nieuwe programmaonderdelen op de landtong mee vorm te geven en te laten groeien in het landschap. Op deze manier kan het landschap een gebouw worden en worden de gebouwen het landschap.
De 7 ingrepen op de landtong worden gemaakt met cement-gestabiliseerd gevaarlijk afval, veelal de reststoffen die overblijven na verbranding van huisvuil. Het afval is op granulaatschaal ingekapseld en kan na behandeling probleemloos worden gestort zonder noemenswaardige nazorg. De te gebruiken ruimten worden gevormd door in het gestorte afval wanden, vloeren en plafonds te vormen met beton op basis van poederkoolvliegas-cement. De gebouwen groeien in de tijd met het steeds opnieuw aanstorten van afval. De verschillende toegevoegde programma onderdelen worden op die manier steeds verder uitgebouwd. Dit nieuwe geopolymeer beton heeft een aluminium silicaat basis, net als het cement dat werd gebruikt in Romeins beton.
De gebruikelijke manier van storten is als in een black box, ze vereist eeuwigdurende nazorg. Duurzaam storten is tegenwoordig ook mogelijk. Met een nieuwe manier van storten ontstaat binnen één generatie een eeuwigdurende veilige situatie. Zo luidt in het kort de uitkomst van het vijf jaar durende omvangrijke proefproject met duurzaam storten.
naam
Adriaan Aarnoudse
email
website
opleiding / studierichting
Academie van Bouwkunst Amsterdam
mentoren
Gianni Cito, Marcel van der Lubbe, Bas Princen
wanneer begonnen met afstuderen
Maart 2011
wanneer klaar
December 2012
favoriete ontwerper
Ergens tussen David Chipperfield en Junya Ishigami
favoriete project
(op dit moment) Teshima Art Museum, Japan, architect Ryue Nishizawa
wat doe je nu
Het werken voor diverse gerenommeerde jonge architecten, zoals: Jeroen van Mechelen (StudioJVM), Anne Holtrop, Junya Ishigami en HofmanDujardin Architecten, heeft mij klaargestoomd om mijn eigen bureau te starten.
Naast het freelance werk dat ik doe en het opzetten van mijn eigen praktijk, heb ik een subsidie voor talentontwikkeling gekregen van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, waardoor ik voldoende ruimte en tijd overhoud om mezelf verder te ontwikkelen.