CMY-paviljoen

Wat
Transformatie van Bernard Tschumi’s glazen videopaviljoen tot een driedimensionale grafiek dat afhankelijk van het gezichtpunt van de toeschouwer, voortdurend verandert van kleur en compositie.

Waarom
Het Tschumipaviljoen werd oorspronkelijk gerealiseerd als videopaviljoen in het kader van de manifestatie What a Wonderfull World in 1990. Het paviljoen overleefde de manifestatie juist door de afwezigheid van een stabiel en permanent programma. Hierdoor is het paviljoen de afgelopen 25 jaar in gebruik als event-space voor tijdelijke kunstprojecten.

Waar
Hereplein, Groningen

Wanneer
juli – september 2015

Bijzonderheden
Het Tschumi paviljoen is één van de meest immateriële gebouwen ooit gerealiseerd. Alle gevels, het dak alsmede de kolommen en balken bestaan uit blank glas. Tschumi koos voor glas om zogenaamde “onstabiele gevels” te maken die videobeelden eindeloos reflecteerden en weerspiegelden. Op deze wijze werd het onzichtbare gebouw getransformeerd tot een illusionistisch beeldspektakel dat voortdurend veranderde en waarin het beeld van de monitoren zich vermengde met het beeld van de reflecties.

Het CMY Paviljoen geeft het idee van instabiele gevels een nieuwe invulling. Daar waar Tschumi de omhulling gebruikte om videobeelden te mengen, wordt het glas nu gebruikt om kleuren te mengen. Door de glasvlakken te beplakken met transparante folies in de kleuren cyaan, magenta en geel, wordt het paviljoen getransformeerd tot een driedimensionale grafiek.

De hoek van waaruit het CMY paviljoen wordt waargenomen bepaalt haar verschijning. Mensen op de rotonde ervaren door hun beweging een continu verschuivend kleur- en vlakkenspel. Vanuit het pleintje aan de langsgevel ziet men een ruitjespatroon in zes kleuren (CMYRGB). Vanuit de nabijgelegen bushalte kijkt men schuin op dezelfde gevel en ervaart men het eigenlijke patroon van diagonale banden in drie kleuren (CMY). In het interieur toont het paviljoen zich vervolgens weer anders. Hier mengen de kleuren zich met de stad in plaats van met elkaar. De toeschouwer ervaart de kleurbanen in hun volledige lengte. Hun spiraalvormige beweging verstrekt de destabiliserende werking die Tschumi meegaf aan zijn ontwerp door het paviljoen te kantelen.