Het afstudeerproject van Wesley Leeman geeft een antwoord op de vraag hoe de noodzakelijke modernisatie van de landbouw in China gecombineerd kan worden met een attractief recreatielandschap voor grootstedelijk Shanghai.
Shuangshan Island, centraal gelegen tussen stedelijke gebieden maar onaangetast door stedelijke uitdijing dankzij haar positie in de rivier, is een traditioneel agrarisch eiland dat klaargestoomd moet worden als leisure-destination voor de opkomende middenklasse in de miljoenensteden binnen deze delta. Tegelijkertijd staat de Chinese landbouw aan de vooravond van een immense modernisering en verduurzaming. De exponentieel groeiende ruimtelijke druk van de continu groeiende urbane populatie maakt dit noodzakelijk. De Yangtze delta, een regio met meer dan 100 miljoen inwoners binnen een radius van 150 kilometer, is hierin exemplarisch.
Het ontwerp grijpt de vraag naar agrarische modernisering aan om tegelijkertijd de verblijfskwaliteit van het eiland als toeristische bestemming te verhogen en een verbetering van de regionale leefomgeving te bewerkstelligen. Binnen de ruimtelijke ontwikkeling van de locatie wordt een ontwikkeling op gang gebracht die bijdraagt aan de technologische, economische, ecologische en maatschappelijke vernieuwing. Met watermanagement als structurerend middel richt de strategie zich op de co-existentie van grootschalige intensieve glastuinbouwindustrie en een kleinschalig extensief natuurgebied. Het plan laat de potentie zien van een eco-agrarisch productielandschap met een unieke ervaring en een hoge belevingswaarde.
De strategie focust zich op de symbiotische relaties van haar componenten. De ruimtelijke indeling van het eiland is gebaseerd op de logistieke machine die Yangtzewater, regenwater, afvalwater, afval, nutriënten, warmte, elektriciteit, biogas, CO2, en productiestromen in één concept incorporeert. Deze machine illustreert de kracht van Nederlandse expertise op het gebied van watermanagement, waterretentie, systematisering en duurzame ontwikkeling van glastuinbouwgebieden wanneer die wordt toegepast in de Chinese regionale planologie. Het Shuangshan productielandschap combineert de paradoxale karakters van een hermetisch, hyperefficiënt en hyper gereguleerd glastuinbouwgebied met de kwaliteiten en beleving van een educatief en ecologisch vrijetijdsgebied. Deze karakteristieken worden verenigd in een expogebouw dat tegelijk functioneert als hoofdattractie op het eiland en als motor voor de gebiedsontwikkeling.
De van nature hermetische wereld van moderne voedselproductie openbaart zich hier aan de bezoeker. Het is een tentoonstellingsgebouw en tegelijk een laboratorium voor nieuwe ontwikkelingen. Het faciliteert voornamelijk datgene wat het exposeert, een scala aan technologische en hyper gereguleerde omgevingen van ideale condities voor gewasproductie. Deze condities kunnen bezoekers met al hun zintuigen ervaren. Het gebouw is daarmee een geïntensiveerde versie van het productiegebied. De architectuur is daarbij meer dan de symbolische esthetisering van deze rigide productiewereld. Het is een systematische stapeling van glazen containers die functioneert als geleider voor perfecte groeicondities. Zonlicht, kunstlicht, temperatuur, water, nutriënten, en CO2-, zuurstof- en vochtgehaltes kunnen er perfect op elkaar worden afgestemd. Kortom, het is een attractieve machine voor de moderne voedselproductie.