Met zijn ontwerp voor een nieuw trein- en metrostation voor Amsterdam Zuid maakt Matteo Meschiari een gebouw dat ook uitdrukking geeft aan de ‘zachte’ functies van het station.
Amsterdam Zuid:
een zakendistrict;
een nieuwe woonwijk;
een campus;
desalniettemin een anonieme openbare ruimte.
Een rivier van spoorlijnen verdeelt het gebied in tweeën.
Mensen vertrekken, mensen arriveren, mensen passeren.
Mensen verblijven!
Treinstations leiden ons van de ene plaats naar de andere. Ze vormen niet alleen een belangrijk onderdeel van de publieke infrastructuur, ze zijn ook belangrijk voor het openbare en sociale leven. Station Amsterdam Zuid verbindt de openbare ruimten die door de spoorbaan gescheiden worden. Het fungeert als een brug, een cruciaal moment van verbinding en overgang. Een overgang tussen het station en de omgeving en ook een overgang tussen de openbare ruimten aan weerszijden van het station. Het project orkestreert daarom op bijna anatomische wijze de beweging die het station karakteriseert en het definieert tegelijkertijd een sequentie van ruimten die de overgangsmomenten vergezellen en zo de ruimte typeren. Ondanks het voorbijgaande karakter van de plek probeert het plan duurzame herinneringen in het geheugen te prenten.
Er wordt gekozen voor een megalithische monumentaliteit, een sterk contrast met de omgeving en de zinnenprikkeling van de gebruikers, alles om de ervaring van de ruimte te versterken en de bezoeker bewust te maken van de plek. De materialiteit van het project en de expressiviteit van de maquettes zijn bedoeld om de mensen emotioneel te raken en herinneringen op te roepen. Binnen haar karakter van doorgangsruimte en de anonimiteit van de publieke ruimte van het station Amsterdam Zuid probeert het project een gevoel van ongewortelde geborgenheid op te roepen.