Een evoluerende kamer die de bewegingen van de gebruiker volgt, vormt de essentie van het afstudeerproject van Stavros Gargaretas en dient als basis voor een theoretische discussie over een efficiënt gebruik van de ruimte waarin we verkeren.
Zero Wasted Space: vier tijdvensters van een dag uit het leven van een viepersoons huis
In de zoektocht naar efficiënt ruimtegebruik combineert het project Inhabiting Zero Wasted Space een onderzoeksomgeving op ware grootte met het gebruik van hypothetische materialen. Het project resulteert in de beschrijving van een visioen van een volledig aanpasbare omgeving inclusief de eisen waaraan die moet voldoen en de mogelijke voordelen en beperkingen.
Het project fungeert als een observatorium van de discrepantie die bestaat tussen de ruimte die we gebruiken en de ruimte die we innemen. Te beginnen bij een diagram van het ruimtegebruik over de dag van een appartement voor vier personen, waarbij de ruimte die in gebruik is gevisualiseerd en gedefinieerd wordt als Zero Wasted Space. Het berekenen van dit minimum aan ruimtegebruik per tijdseenheid roept meteen de eerste obsessieve vraag op van dit onderzoek: kunnen we leven met Zero Wasted Space? Wat zou daar voor nodig zijn en welke implicaties zou dat hebben? Deze vragen worden in drie hoofdstukken beantwoord.
Bewoonbare Zero Wasted Space van een vierpersoons appartement voor de tijd tussen 18.00 en 18.20 uur
In het eerste hoofdstuk ligt de focus op het observeren van het menselijk lichaam. Hiertoe is een mapping tool ontwikkeld dat met behulp van Kinect bewegingsregistratie onze bewegingen elke twee seconden vastlegt. Dit levert een wormvormig model op van de ruimte die we daadwerkelijk gebruiken. De vraag is nu of deze gebruikte ruimte een echte, fysieke ruimte kan worden die perfect aansluit bij onze ergonomische behoefte.
In het tweede hoofdstuk wordt geprobeerd om de ruimtelijke condities te doorgronden die nodig zijn als we willen leven binnen de grens die in het eerste hoofdstuk is berekend. Hoe moet die grens zich gedragen, aan welke voorwaarden qua temperatuur, geluid, licht en constructie moet worden voldaan opdat twee mensen met volkomen verschillende activiteiten in elkaars directe nabijheid kunnen leven? In deze fase wordt de stap gemaakt van een wolk van informatie naar een echte fysieke ruimte. Het programma van eisen voor een nieuw materiaal wordt geschreven. Een materiaal dat verandert met de veranderende vereisten die onze dagelijkse bezigheden eraan stellen. De volgende vraag is of we kunnen leven binnen een volledig ergonomische omgeving. Is Zero Wasted Space bewoonbaar?
Het derde deel van het onderzoek gaat in op de bewoonbaarheidsvraag met behulp van tests op schaal 1 op 1 met het doel de ergonomische aspecten van comfort te doorgronden. Hoe claustrofobisch is het om in onze Zero Wasted Space te leven? Moeten we ruimte toevoegen om het bewoonbaar te maken en zo ja hoeveel? Tenslotte, als comfort afhangt van persoonlijke voorkeuren, hoe kunnen we Zero Wasted Space daaraan aanpassen? Hiertoe is de tweede tool van dit onderzoek ontwikkeld, de interface. Daarmee kan de gebruiker comfort en leefbaarheid toevoegen aan het model dat gegenereerd werd op grond van zijn bewegingen door de ruimte, teneinde het aan te passen aan de persoonlijke ergonomie. Het model wordt zo leefbaar door de interactie met de gebruiker.
Het project genereert een steeds veranderende fysieke omgeving die zich constant aanpast aan ons gedrag. Het nestelt zich nooit in de omgeving en wordt evenmin een onderdeel van een gebouwde structuur. Zijn architectonische positie en relevantie bestaat uit een ambigue maar uiterst precieze wolk van informatie die een theoretische discussie opent over efficiënt ruimtegebruik. Wat zou het kunnen betekenen als we plotseling geconfronteerd worden met informatie over hoe we de ruimte gebruiken? Hoe zou deze kennis ons gedrag kunnen beïnvloeden en veranderen?
Het project besluit met de deconstructie van het vierpersoons appartement tot een model van Inhabitable Zero Wasted Space voor de tijd tussen 18.00 en 18.20 uur.
Tests op ware grootte waarmee de ‘ergonomie van het comfort’ wordt verkend > meer afbeeldingen