Chris Burghouts ontwierp een conservatorium dat zich letterlijk en figuurlijk opent naar de stad ter bevordering van spontane ontmoetingen tussen musicus en publiek.
Eigenlijk wilde ik altijd jazzpianist worden. Ik heb kort aan het conservatorium gestudeerd maar dat mislukte. Ik speel nog altijd, maar niet graag voor publiek. Als ik thuis op zolder zit te spelen, zet ik toch vaak het raam open in de hoop dat iemand me hoort. Het spelen wordt daar merkbaar spannender door.
Dit gekke soort optreden is de aanleiding geweest om na te denken over podiumvrees en hoe er, tussen optreden en repetitie in, een ongebruikelijk soort interactie tussen musicus en publiek kan bestaan. In studies naar de aard van deze interactie ontdekte ik dat niet zozeer de ruimte van de musicus, maar vooral die van de luisteraar en zijn perceptie van de repetitieruimte, van invloed is op de aard en de duur van de ontmoeting.
Een reeks prenten, in eerste instantie vanuit de musicus gedacht, is de prelude geweest van een zoektocht naar de architectuur en de representatie van dit alles. Het resultaat is het ontwerp voor een conservatorium in Maastricht dat informele, toevallige en indirecte optredens uitlokt in en om de school. De precieze locatie, tussen het anonieme Keizer Karelplein en het iconische Vrijthof, is tweeledig. Net zoals de opgave, balancerend tussen vrees en trots. Tussen de twee uitersten bevindt zich de wereld van het conservatorium: een gebouwensemble bestaande uit drie gebouwen waardoorheen de publieke ruimte meandert die de twee pleinen met elkaar verbindt.
repetitieruimte aan de hof
Het ontwerp is een genuanceerde transformatie van dat wat er al is. Door de bestaande situatie precies te registreren, te begrijpen, en deze vervolgens te veranderen naar de behoefte van het bijzondere conservatorium heeft het op een vanzelfsprekende manier zijn plek ingenomen. Licht vervreemdend aan het rustige plein. Bescheiden en traditioneel aan het Vrijthof. De studenten zullen zich er thuisvoelen en het gebouw bespelen als ware het hun instrument. De stad zal de plek leren kennen als die van het conservatorium, een blijvende muzikale traktatie.