Het Internationale Filmfestival Rotterdam gaat van start op woensdag 24 januari en eindigt op zondag 4 februari. Op het programma staan films van over heel de wereld met oog voor het experimentele, het prachtige en het WTF! Het begint inmiddels een traditie te worden: de IFFR tips van Wies Sanders. Garanties tot aan de rode loper.
Still uit de korte film City of Tomorrow, Gavin Hipkins (2018)
Shortsprogramma The Human Scale
Voor wie niet veel tijd heeft en toch een beetje IFFR-gevoel wil krijgen, is dit shortsprogramma aan te bevelen, een minifestival in 1,5 uur. De vijf korte films gaan over verlaten stedelijke ruimten, met onder andere drie opvallende architectuurshorts.
As Much Time as Space (Katja Mater, 2018) is een 16 mm film, geschoten in Maison Nelly & Theo van Doesburg huis in Meudon (Frankrijk).
City of Tomorrow (Gavin Hipkins,2018) is een film over de architectuur van Le Corbusiers in Chandigarh (India).
Monelle (Diego Marcon, 2018) is een vrolijke griezelfilm die zich afspeelt in het door Giuseppe Terragni ontworpen Casa del Fascio in Como (Italië).
Cartucho (Andrés Chaves, 2017)
Met stip op één: een must-see voor planners en sociaal-geografen. Cartucho is een filmisch verslag van een klassiek en vaak toegepaste planologische ingreep: sociale ellende wegsaneren door ruimtelijke ingrepen. Het is niet vaak dat daar zo expliciet een film over wordt gemaakt, maar El Cartucho in Bogota (Colombia) is dan ook wel een plek met een bijzonder wrange genius loci.
Het IFFR schrijft: “dit sensitieve stadsportret schetst een indringend beeld van El Cartucho, maar ook het DNA van een probleem. In 2000 werd de buurt platgebulldozerd en maakte plaats voor Tercer Milenio Park – een betonnen vlakte – in een poging de geschiedenis in één keer schoon te wissen. Raad eens: dat lukt niet. Regisseur Andrés Chavez, van oorsprong stedenbouwkundige, schakelt heen en weer tussen archiefmateriaal uit de jaren tachtig en negentig, beelden zo ruig als de straten waren, en het klinische nu. De tienduizenden doden die in El Cartucho vielen, blijken niet te zwijgen.”
Filmstill uit Rabot, Christina Vandekerckhove, 2017
Rabot (Christina Vandekerckhove, 2017)
De Gentse Rabottorens worden gesloopt en deze omstreden keuze is al langer voer voor geëngageerde filmers en kunstenaars. In 2014 woonde kunstenaar Simon Allemeersch enkele maanden tussen de deplorabele inwoners. De film/theatervoorstelling Rabot 4-358 was het spraakmakend resultaat. Drie jaar later neemt Christina Vandekerckhove het stokje over met de documentaire Rabot, waarin ze het wel en wee van de laatste inwoners van dit sociale woningbouwcomplex registreert. De film maakte veel indruk tijdens het Gentse filmfestival en is op het IFFR voor het eerst in Nederland te zien.
Het IFFR schrijft erover: “alle valkuilen en onrechtvaardigheden van het leven komen voorbij in deze caleidoscopische documentaire over de bewoners van een vervallen woontoren in Gent in de maanden voordat deze tegen de vlakte gaat. Schijnbaar willekeurig springen de statische, van standpunt wisselende shots van de ene bewoner naar de andere. De camera observeert hen met intieme aandacht, maar houdt toch ook afstand. Sommigen verlaten de blokkendoos met weemoed, anderen sluiten dit hoofdstuk graag af in de hoop op gelukkiger tijden. Ze worden gefilmd tijdens hun dagelijkse beslommeringen, al etend, terwijl ze televisie kijken. Banaler kan het bijna niet, en toch roepen de raak gekozen beelden door hun context, zorgvuldige opbouw en beeldcompositie een veelheid aan gedachten en gevoelens op.”
360 graden beeld uit Brooklyn Experience
VR: Brooklyn Experience
Het laatste jaar is VR een vast en volwassen onderdeel geworden van filmfestivals in de vorm van korte films of installaties met een narratief. Tijdens het IFFR zijn er meerdere VR-experiences te beleven. In de foyer van LantarenVenster moet je zeker Brooklyn Experience opzetten, het is iedere dag te bezoeken.
IFFR: “Dit perceptie-experiment in een concrete omgeving brengt een aantal personages samen die je stereotypen van de Amerikaanse levenswijze zou kunnen noemen: we zien een luiwammes, een immigrant, een reactionaire blanke man, een verstoord gezin. Ze groeien geen van alleen uit tot hoofdpersoon; ze krijgen allemaal een paar scènes toebedeeld die tezamen een alomtegenwoordige eigengereidheid en sociaal klimaat schetsen.”
Still uit de installatie Sleepcinemahotel
Sleepcinemahotel
Geen zin in muffe bioscopen? Ga dan gratis naar dit project van de Thaise auteur Apichatpong Weerasethakul. Hij transformeert de prachtige Zaal Staal (in WTC) in een hotel met cirkelvormig projectiescherm. Vanaf het balkon kun je iedere dag tussen 16.00 en 22.00 uur stiekem kijken. Slapen kan ook: €75 tot € 150 per nacht, incl. ontbijt.