Naast een ongenaakbaar gouden datacenter in het hart van Rotterdam, staat het bouwvallige huisje van de conciërge. Samen confronteren ze ons met de condition humaine van onze tijd: een bestaan tussen het virtuele en het zintuiglijke, het alomvattende en het persoonlijke, de beheersing en het toeval.
Een enorm datacenter in het centrum van Rotterdam. Eén gebouw laat het respectvol met rust.
Kan je je onderwerpkeuze kort toelichten
Ik zocht naar een onderwerp wat een bepaalde dualiteit in zich heeft. Daarmee hoopte ik te bereiken dat het project zowel oppervlakkig als diepgaand kan worden gelezen. Dat vond ik door het zeer abstracte van het internet tegenover het menselijk leven van alledag te zetten. Door juist te balanceren tussen deze twee polen zocht ik naar een surrealistische sfeer die op de grens tussen werkelijkheid en fictie ligt en de beschouwer altijd zijn eigen interpretatie mag en kan hebben. Samenvattend: het is wat het is, het vormt geen metafoor en geen symbool.
Wat of wie zijn je inspiratiebronnen en kan je dit kort toelichten
Andrei Tarkovsky Joep van Lieshout John Kormeling Architectenbureau De Vylder Vinck Taillieu Spinvis Johnny van Doorn Simon Vinkenoog Alle bovengenoemde zijn in hun eigen manier in staat een condition-humaine vast te leggen in beeld of object.
Benoem (en beschrijf kort) het sleutelmoment in je afstudeerproject
Het sleutelmoment was de slotpresentatie. Dit was de eerste keer dat al de verhaallijnen van mijn stroperige afstudeerproces samen vielen en daadwerkelijk een surrealistische sfeer is ontstaan.
De begane grond bevat alle functies om het datacenter 24 per dag, 7 dagen in de week operationeel te houden. Alles is aanwezig behalve een entree tot het gebouw.
Project tekst
Het nieuwe datacenter is een blok van 168 meter lang, 65 meter breed en 130 meter hoog. Het volume voldoet exact aan de bezonningsregels in het bestemmingsplan. Er zijn 32 verdieping die het volume vullen. Elk van deze vloeren is opgedeeld in vier brandcompartimenten niet groter dan 2500 vierkante meter. In deze compartimenten staan in rijen de serverkasten opgesteld. Op de begane grond komt de glasvezelkabel het gebouw binnen. Hier liggen de expeditieruimte, de traforuimte en de magazijnen. Als de elektriciteit uitvalt nemen 14 dieselgeneratoren de stroomvoorziening over. Zo is het datacenter 24 uur per dag en 7 dagen in de week gegarandeerd operationeel. Via een schacht dwars door het gebouw stroomt regenwater binnen dat wordt opgevangen in een reservoir. Met het water wordt het datacenter gekoeld tot de vereiste 25 tot 30 graden Celsius. De aluminium gevel is voorzien van een laag bladgoud. Het weert ongewenste signalen, blikseminslagen en andere weersinvloeden als regen, sneeuw en ijzel.
Onderaan het datacenter klampt zich een huisje vast aan het megalomane blok. Hier woont de conciërge.
Dwars door de schacht boven zijn patio schijnt deze ochtend de zon. Een goudgele gloed vult nu de keuken van de conciërge. De witte steenstrips op de gevel zijn inmiddels weer opgedroogd, maar de regen heeft grauwe strepen achtergelaten. In de woonkamer hoort hij een grote druppel van de dakrand in de metalen dakgoot vallen. Hij opent het raam en tegelijkertijd valt er een steenstrip van de gevel op de grond. Op de plek waar de steen zat is nu de aluminium achterplaat zichtbaar. Hij staart naar de steen, maar doet er niets aan. Het is toch de zoveelste. Zijn huisje begint steeds meer kale plekken te vertonen. De bitumen dakbedekking heeft los gelaten en op de plek waar de postbode altijd zijn fiets tegen de muur zet zijn de stenen ook al verdwenen. De tijd, het weer en het gebruik laten allemaal hun sporen op het huisje na. De conciërge kijkt op de klok aan de wand. Hij zucht en staat op uit zijn stoel. Het is tijd voor zijn ronde. Hij loopt door de donkere, klamme gang, gevuld met de geur van schimmel en verval. Hij zet zijn schouder tegen de deur en drukt met al zijn gewicht de deur open. De TL’s springen aan en hij verdwijnt in het kille licht van het datacenter.
Op de plek waar de postbode altijd zijn fiets tegen de muur zet is nu een kale plek zichtbaar. Een boze voorbijganger trapte eens een aantal steenstrips los van de muur. De wind verzamelt zwerfvuil in de hoek.
Een dun laagje goud beschermt de gevoelige high-techapparatuur binnenin het datacenter.
naam
Maarten de Haas contactgegevens
website / e-mail adres
www.bureauvoordepretentie.nl
info@bureauvoordepretentie.nl
wanneer begonnen met afstuderen
01 september 2015
wanneer klaar met afstuderen
01 juni 2017
Opleiding/afstudeerrichting
Rotterdamse Academie van Bouwkunst
wat doe je nu
Nu werk ik aan de opzet van mijn eigen platform, Bureau voor de pretentie en werk ik als architect bij Barcode Architects.
wat hoop / wil je als ontwerper in de nabije en/of in de verre toekomst bereiken
Een oplossing of in ieder geval een weerwoord voor de oppervlakkigheid te vinden.
Link afstudeeronderzoek
www.bureauvoordepretentie.nl
Binnen brandt de houtkachel in de woonkamer. Via de donkere gang heeft de conciërge als enige direct toegang tot het datacenter.
Jury rapport Archiprix International 2019
“In this ‘narrative’ project, architecture is deployed to tell the story of a social pheno-menon and discuss the condition of daily life. People constantly produce junk data and share it with others they might not even know. Millions of photos, homemade videos, emails and so on are sent through thick wires and stored in the ‘cloud’, which materializes as gigantic data centres. And someone – a real person, with real, day-to-day problems, expressed in the homely details of the caretaker’s home – has to take care of this data centre and therefore of the data junk.
Rather than illustrating a narrative, the design and its drawings construct a strong spatial narrative themselves, hereby also mana-ging to provide an understated commentary on the representational conventions of an architec-tural project. The way the drawings and texts complement each other is beyond reproach. The project is made with precision and wit, it is highly original and sensitive.”
En aan de ontbijttafel staar ik naar het glas met daarin een gevangen wesp, rustig eet ik mijn brood. Dan sta ik zuchtend op en begin aan mijn dienst.
Jury rapport Archiprix Nederland 2018
“[…] Eigenlijk roept het project alleen maar vragen op. Dat doet het dan wel weer erg goed, te meer omdat die vragen te maken hebben met de essentie van het vakgebied. Het is tegelijkertijd een metafoor voor verschillende aspecten van de huidige maatschappij.
Het prachtig gepresenteerde ontwerp is moeilijk te plaatsen maar fascineert door de krachtige beelden, de trefzekere tekst en de enorme tegenstellingen tussen de verschillende elementen van het plan. Door de sterk persoonlijke insteek heeft het plan het karakter van een poëtisch gedachtenexperiment. Het roept sterke emoties op en de beschouwer kan er zijn of haar eigen projecties in kwijt. Daarmee gooit het recalcitrante plan een steen in de vijver, de rimpelingen die dat veroorzaakt blijven nog lang in beweging.”