Nieuws

Exit Urbanism – Archiprix 2023

Max Tuinman werd verliefd op de bewoners en de ‘loze’ ruimte van de Baaibuurt-West in Amsterdam. Hij kon niet geloven dat alles gesloopt zou worden om vervolgens ontwikkeld te worden volgens de ‘huidige standaarden binnen de stedenbouw’. Hij ontwikkelde zijn project aan de hand van de bestaande kwaliteiten en activiteiten die al aanwezig zijn in het gebied, om zo tot de belangrijke vraag te komen: Wat is het ‘grotere goed’, en wie bepaalt wie dat is?

Max Tuinman - Archiprix 2023
De huidige bewoners, en hun duurzame, bewuste manier van wonen, vormen een probleem.

Benoem en beschrijf (kort) het sleutelmoment in je afstudeerproject

Mijn afstuderen had 2 sleutelmomenten: het verliefd worden op deze ‘loze’ ruimte en haar bewoners, en het zakken bij mijn eindpresentatie. Tijdens het onderzoek kwam ik erachter dat alles wat we in nieuwe wijken proberen te doen, zoals zonnepanelen, wateropvang, biodiversiteit, goedkope woningen en werkplekken, daar allemaal al bestaat en werkt, dus koos ik ervoor om geen ontwerp te maken maar lessen te trekken uit het gebied. Alleen mocht ik toen niet slagen, omdat er geen ontwerp was. De academie is namelijk gericht op toetsing uit het werkveld, maar als het werkveld nog niet klaar is voor verandering, dan moet je als academie het voortouw nemen, vind ik. Het leverde een lange, bureaucratische strijd op maar uiteindelijk heb ik met hetzelfde werk een herkansing gedaan en ben ik wél geslaagd omdat ik twee andere toetsers had. Maar het was een zwaar gevecht.

Max Tuinman - Archiprix 2023
Alle problemen worden opgelost dankzij het bouwen van een dicht bebouwde ‘urban’ wijk. Toch?

Wat of wie zijn je inspiratiebronnen en kan je dit (kort) toelichten?

Mijn mentor Felix Madrazo is mijn grootste bron van inspiratie geweest, een onuitputtelijke bron van referenties, enthousiasme en vechtlust. Hij heeft mij van begin tot eind gestimuleerd en in mij geloofd. Hij heeft mij geholpen met meer dan alleen mijn afstudeerproject.

Wat hoop/wil je als ontwerper in de nabije en/of in de verre toekomst bereiken?

In de nabije toekomst hoop ik onderdeel te zijn van een generatie ontwerpers en denkers die kritisch is, die alles wilt uitpluizen en die niet blind waarheden aanneemt. In de verre toekomst hoop ik uit plezier te kunnen ontwerpen, in plaats van uit noodzaak.

Een mogelijke toekomst voor de werkgemeenschap. Al ruim 60 jaar groeien en krimpen ze, en dat zullen ze blijven doen als we ze de kans geven.
Een mogelijke toekomst voor de werkgemeenschap. Al ruim 60 jaar groeien en krimpen ze, en dat zullen ze blijven doen als we ze de kans geven.

Projecttekst

Dit project is geen ontwerp, dit project is een verandering in manier van denken. Dit project mocht dan ook niet zomaar slagen.

De Baaibuurt-west in Amsterdam wacht op zijn sloop, het gebied waarin gewerkt en gewoond wordt zal plaats moeten maken voor 900 nieuwe woningen. Dit project is begonnen met een fascinatie voor lege en ongebruikte ruimte. Tijdens dit proces is het gelukt om te voorspellen op welke plekken leegt zou gaan ontstaan, aan de hand van meerdere parameters. Op een van deze gebieden ben ik verliefd geworden. Ik kan simpelweg niet geloven dat alles daar gesloopt moet worden, en iedereen uit huis gezet zal worden. Dit project is gaan draaien om het redden van een ongewoon en onbekend stukje stad. We verwoesten gehele gebieden zonder de waarde in te zien van deze unieke plekken in de stad. We offeren diverse, biodiverse, productieve en creatieve, maar kwetsbare gemeenschappen op alleen maar om zogenaamde gemixte en gezonde wijken terug te bouwen, in de hoop dat het ooit weer een goedwerkend onderdeel van de stad zal gaan worden. Hoe bescherm en waarderen we dat wat op eerste opzicht geen waarde genereert volgens onze onze ontwerp-idealen? Bouwen we in naam der mensen, of voor mensen? Wat is het ‘grotere goed’, en wie bepaalt wie dat is? Is het grotere goed meer woningen bouwen, of is het ecologie, culturele waarde, sociale waarden, creativiteit en productiviteit? Binnen de stedenbouw lijken het vak en de educatie-instellingen mee te gaan in het patroon van snel, grootschalig en efficient ontwerpen. Ik ben onderdeel van dat systeem. Maar ik weiger te geloven dat het ontwerpen van autovrije wijken met groene daken in hoge dichtheden de problemen waar wij mee te maken hebben oplossen. Met dit afstudeerproject heb ik de kans om deze grootschalige, machinale manier van ontwikkelen en ontwerpen te bevragen. De ultieme oplossing is niet aan mij, dat is onmogelijk. Elk ontwerp van wat de perfecte wijk is, mist zijn punt per definitie, het is te eenzijdig. Dit is een zoektocht en mijn bijdrage is om te stoppen en de andere kant op te wijzen, pleitend voor een langzamere aanpak. Ik vind dat ontwerpers het gebied waar ze in werken moeten kennen, en alle redenen om dat gebied aan te tasten oneindig moeten bevragen. Doen we nog steeds het goede, of moeten we misschien meer doen dan enkel ontwerpen?

Download het boek
Meer beelden

Een inventarisatie van ideeën, fantasieën en mogelijke problemen. Deze kaart is een manier van werken die bottom-up initiatieven stimuleert en in kaart brengt wat er zou moeten en kunnen gebeuren.
Een inventarisatie van ideeën, fantasieën en mogelijke problemen. Deze kaart is een manier van werken die bottom-up initiatieven stimuleert en in kaart brengt wat er zou moeten en kunnen gebeuren.

Naam
Max Tuinman
Website
E-mail

Begin afstuderen
februari 2021

Klaar met afstuderen
juli 2022

Opleiding
Academie van Bouwkunst Amsterdam

Enkele gerelateerde artikelen