Zeespiegelstijging, bodemdaling en economische groei dragen bij aan de noodzaak om het Nederlandse systeem voor overstromingsrisicobeheer verder te ontwikkelen. Samen met het WNF en het NIOZ werkte Defacto Stedenbouw aan een natuurgerichte uitbreiding van het huidige kustdijksysteem van de Zuidwestelijke Delta.
Een van de kenmerken van de Zuidwestelijke Delta is het landschap met parallelle dijken, dat historisch is ontstaan door trapsgewijze inpoldering van de zich van nature uitstrekkende uiterwaarden. Door de huidige primaire zeedijk te heropenen, kunnen eb en vloed het land erachter binnendringen en sediment afzetten. De tweede dijk is en kan lager zijn dan de primaire dijk omdat de waterkracht al wordt verminderd door de primaire dijk en de gecreëerde vooroever.
Het gebied tussen deze dubbele dijken zal niet alleen een waardevol ecologisch intergetijdengebied creëren, maar ook langzaam stijgen door het slib dat zich bij elk getij opbouwt. Langs de Westerschelde zal dit ongeveer 3 tot 5 centimeter per jaar zijn. In een halve eeuw kan het land tussen de dijken tot drie meter aangroeien en een belangrijk onderdeel van de waterkering worden. In de tussentijd kan het intergetijdengebied worden gebruikt voor aquacultuur en zilte teelten, voor recreatieve doeleinden en om de ecologie van het gebied te versterken.
Hoewel de uitvoeringskosten in vergelijking met de conventionele oplossing (versterking van de primaire dijk) hoger zijn, zijn het rendement en de extra ecologische en recreatieve voordelen veel hoger.
In samenwerking met: WWF, NIOZ, Gerlof Rienstra
