De wijk de Muntel is een van de eerste stedelijke uitbreidingen van de stad ‘s-Hertogenbosch. Vanwege de gaafheid van de stedenbouwkundige structuur en de jaren ´30 architectuur is het aangezicht van de gehele wijk aangewezen als Rijksmonument. Op de kop van deze wijk, gelegen aan een van de belangrijkste toegangswegen naar het historische centrum en in het zicht van de Citadel, wordt een uitgewoond woonblok vervangen door nieuwbouw. De locatie grenst aan het voormalige schootsveld van de Citadel en aan de andere zijde aan een brede parkstrook, de vroegere begrenzing van de wijk. Daarmee vormt het hoekblok niet alleen een markant punt in de stedelijke structuur van de wijk, maar ook in die van de stad.
Het van Rijkswege beschermde stadsgezicht vraagt om behoud van bouwmassa, materiaalgebruik en detaillering. Tegelijk wordt een gelijk aantal woningen gevraagd, met grotere woonoppervlaktes, bergingen en de mogelijkheid tot parkeren op het eigen, krappe terrein. Deze paradox vormde de grootste uitdaging in het ontwerpproces.
Het blok bevat een grote variëteit aan woningen: van grote stadswoningen, loftappartementen tot eenpersoons-appartementen. Een uitgebreide analyse van de Muntel levert een toolbox op die de basis vormt voor de sculpturale vorm van het gebouw en de uitgesproken metselwerkdetailleringen.
Deze rijke detaillering en de weloverwogen bouwblok-compositie zorgen voor een moeiteloze schaalvergroting van het bouwblok. Daarmee verwerft het gebouw zijn plek in de gegroeide stad, vormt het eindelijk een echte stedelijke toegang tot het historische centrum.