In de jaren ’60 is ‘s-Hertogenbosch aan de zuidzijde van de stad uitgebreid met de wijk Zuid. Het hart van de wijk wordt gevormd door het grote Zuiderpark. In een uitloper van dit park ligt een ruime groene villawijk. Aan de rand van deze wijk komt door de sloop van een lagere school een locatie vrij. De nabijheid van het park, winkelcentra en medische voorzieningen, maakt deze locatie uitermate geschikt voor woningen voor ouderen. Een ander belangrijk deel van het programma gevormd door een woonvoorziening voor mensen met een schizofreen ziektebeeld. In samenwerking met een ouderinitiatief wordt nagegaan welke specifieke kenmerken een woning voor deze groep patiënten zou moeten hebben.
Het totale woonprogramma is in kleinere volumes opgedeeld: een zorgcomplex met 16 zelfstandige wooneenheden, 10 patiowoningen en 22 appartementen. De ruimte tussen de volumes vormt een openbaar park. Met de lagere volumes van het zorgcomplex en de patiowoningen wordt een overgang gemaakt naar de naastgelegen villa’s. Op de hoek van het perceel, aan een waterloop, wordt het appartementencomplex geplaatst. Het zorgcomplex bestaat uit individuele wooneenheden die rond een gezamenlijke patio zijn gevouwen. De patio waaraan ook de gezamenlijke ruimtes liggen vormt een filter naar de buitenwereld.
