Vaskhnil is een nieuwe stadsuitbreiding van 60 ha met ca. 6.300 woningen ten zuidwesten van Novosibirsk. Het stedenbouwkundig plan is ontworpen door KCAP en Felixx Landscape Architects.
De locatie, omgeven door diverse landbouwgronden, maakt deel uit van het voormalige testterrein van het Vaskhnil Agricultural Research Institute. De Nederlandse ontwerpers hebben de agrarische geschiedenis van de locatie gebruikt als inspiratie voor het ontwerp van een nieuwe stedelijke wijk, ‘Park-City’, waarin middelhoge bebouwing (van 5 tot 9 verdiepingen) wordt gecombineerd met collectieve intieme binnentuinen en openbare groene ruimtes.
KENK architecten heeft 4 woongebouwen ontworpen aan de zuidrand van de wijk. De blokken zijn onderdeel van de commerciële strip aan de zuidelijke toegangsweg. De begane grond is gereserveerd voor bedrijfsruimte. De gebouwen zijn 9 verdiepingen hoog en worden ontsloten door portieken.
De architectuur refereert aan het werk van Fernand Pouillon (1912-1986), de Franse architect bekend van naoorlogse woongebouwen in Parijs en Marseille. Klassieke begrippen als compositie, proportie en tektoniek stonden centraal in zijn architectonisch denken. Hoewel duidelijk beïnvloed door klassieke verhoudingen, wist Pouillon neo-classicisme te vermijden, wat zijn werk een tijdloze kwaliteit heeft gegeven. Door subtiele geleding van de bouwmassa en de toepassing van set-backs verenigde hij in zijn ontwerpen een zekere monumentaliteit met de menselijke maat.
Veel Russische woongebouwen zijn gebouwd met dragende gevels, waardoor het niet mogelijk is om vergelijkbare set-backs te maken. De opdrachtgever Brusnika past echter een ander bouwsysteem toe, met een kolomstructuur en niet-dragende geprefabriceerde geveldelen. Dit systeem biedt niet alleen een grote flexibiliteit voor de indeling van woningplattegronden, maar maakt het ook mogelijk om de bouwmassa te differentiëren door delen van de gevel naar voren of naar achteren te plaatsen.
De flexibiliteit van het bouwsysteem hebben we gebruikt om een gevel te ontwerpen met een klassieke driedeling: een vooruitstekende plint, een middendeel en een terugliggende kroon. De driedeling geeft de gebouwen een menselijke schaal. De afzonderlijke appartementen zijn herkenbaar binnen de gevelcompositie en daardoor minder anoniem. De bewoner kan nu zien in welk deel van het gebouw hij woont, wat de verbinding van bewoner met het gebouw en de omgeving versterkt. De driedeling hebben we in elk blok op een verschillende manier vormgegeven.
