Senang: het slotstuk van de transformatie van de Indische Buurt. Bewoners van het nieuwe woonblok verwarmen hun huizen niet met gas, maar via een collectieve warmtepomp. Een duurzame oplossing midden in het binnenstedelijke Amsterdam.
In totaal zijn hier 118 woningen gerealiseerd, waarvan 83 sociale huurwoningen en 35 middensegment huurwoningen. De woningen en bedrijfsruimten in Senang hebben geen gasaansluiting, maar maken gebruik van een collectieve WKO-installatie. Het nieuwe Senang vormt een mooie pleinwand aan het Timorplein. In de plint zitten een fietsenmaker, een buurtcoach en een interieur stylist. Deze zorgen voor meer levendigheid aan het plein.
Om op dezelfde vierkante meters meer woonkwaliteit te realiseren is een hele puzzel. Maar dat maakt het bouwen in de bestaande stad juist interessant. Senang is gelegen op een punt. Door de bijzondere vorm van het perceel ontstaan speelse plattegronden en fraaie perspectieven.
Wanneer je voor het gebouw staat, valt het direct op dat het plan een duidelijk ritme van ramen en metselwerk kent. Net als het gebouw dat hier voorheen stond. Het ontwerp is een moderne vertaling van de 19e-eeuwse architectuur. Opvallend is het bijzondere metselwerkverband boven de postkasten bij de entrees.
De binnenwereld van Senang is een rustige oase binnen een drukke stad. De gemeenschappelijke kijktuin wordt omringd door kleine privétuinen. Het bijzondere aan Senang is dat er gedeelde balkons aan de galerij hangen. De balkons bieden een plek van ontmoeting.
Senang markeert het einde van de transformatie van de Indische Buurt. Een deel van de bewoners die hier woonden, verbleven tijdelijk in een wisselwoning en hebben nu een nieuw thuis gevonden in Senang of in een ander project uit de buurt, zoals bij Smaragd en het Soendablok. Best bijzonder, want vaak worden getransformeerde buurten zo ingericht dat ze onbetaalbaar worden voor de oorspronkelijke bewoners.