Deel twee van de video quick-scan van de stad Maastricht. Met bijdragen van Marc en Nicole Maurer over de Euregionale metrokaart die zij maakten, Fred Humblé over het door Peter Sigmond ontworpen woonhuis dat deze week – natuurlijk geen toeval – op de lijst Jonge Monumenten werd geplaatst en Jo Coenen over het Céramiquegebied. Inclusief een nagesprek in de ‘oude’ huisvesting van Bureau Europa, die deze maand verhuisen naar een nieuwe gebiedsontwikkelingsuitdaging: Belvédère.
Fred Humblé (Humblé Martens architectuur en stedelijk ontwerp) bespreekt de architectuur en stedenbouw van zijn eigen kantoor/woonhuis (oorspr. woonhuis Goessen); een naoorlogs, modernistisch ontwerp van Peter Sigmond uit 1962. Sigmond is een relatief onbekende, maar desalniettemin interessante architect: Hongaars van geboorte, in 1956 gevlucht, kennis gemaakt met Alison en Peter Smithson (onder meer samengewerkt aan Hauptstad Berlin), met Holt en Bijvoet gewerkt en uiteindelijk geland in Limburg, om ten slotte AGS op te richten, nog steeds een van de grotere bureaus in Nederland.
Fred Humblé bespreekt de architectuur van het woonhuis, de stedenbouwkundige setting in een plan van stadsarchitect Dingemans, en de moeilijkheid en noodzaak van het voorzichtig omgaan met het jonge erfgoed. Een discussiepunt dat later terugkomt in het rondetafelgesprek.
Deze week werd bekend dat het woonhuis genomineerd is als Rijksmonument als zijnde een van de 89 waardevolle en kenmerkende bouwwerken uit de wederopbouwperiode 1959-1965. www.humblemartens.nl
Het kantoor van de architecten Marc en Nicole Maurer (Maurer United) is gevestigd in het station NS van Maastricht. Dat station is feitelijk niet veel meer dan een eindstation. Hier houdt Nederland, althans wat NS betreft, op en wordt de drielandenverbinding Euregio, met als hoekpunten, Maastricht, Luik en Aken, in elk geval in openbaarvervoersopzicht ontkend. Door de metrokaart van Londen over de regio te leggen, opent Maurer United opeens een heel ander perspectief, een complex netwerk van buurten en 'wijken', met meerdere culturele en economische centra: veelzijdiger dan Londen, multicultureel in de meest optimistische betekenis en vooral veel groener en opener. Hier is nog van alles mogelijk.
www.maurerunited.nl
Na afloop van een dag filmen in Maastricht kwamen de deelnemers aan deze video quick-scan van de stad in NAiM/Bureau Europa bij elkaar voor een nagesprek. De in de verschillende bijdragen aangekaarte gebieden en de daarmee samenhangende uitdagingen voor de stad Maastricht werden tijdens dit gesprek verder uitgediept. Gespreksonderwerpen: De kansen en problemen van Euregio, erfgoedbeheer, (sub-)cultuur, architectuuronderwijs en tot slot enige aanbevelingen aan de gemeente Maastricht. Naast de deelnemers aan de video scan Wim van den Bergh, Fred Humblé, Jake Wiersma, Tim Prins en Marc Maurer – schoven Saskia van Steijn (artistiek directeur Bureau Europa) en Piet Vollaard (ArchiNed) aan.
Het was overigens een van de laatste activiteiten in de oude locatie van NAiM/Bureau Europa. Vanaf eind maart is de naam ingekort tot Bureau Europa en is men verhuisd naar het kantoor van de Timmerfabriek (Sphinx) op het Belvédèreterrein waar Tim Prins in zijn bijdrage in deel 1 van De Stand van de Stad Maastricht over verteld. De focus wordt hiermee verlegd van het uitontwikkelde Céramiquegebied, naar de gebiedsontwikkelingsuitdaging van de toekomst: Belvédère.
NB: donderdag 21 maart in de Timmerfabriek een lezing van Piet Vollaard over de verhouding Natuur-Cultuur en Louis Le Roy, met een reactie van Debra Solomon en Mariska van den Berg. Een mooie gelegenheid om het begin van de lente op de nieuwe locatie te vieren.
www.bureau-europa.nl
Toegift: Jo Coenen, niet aanwezig bij het nagesprek, maar zeer wel aanwezig in de stad, vertelt zichtbaar trots, nog één keer over de uitgangspunten, condities en het resultaat van de herontwikkeling van het Céramiquegebied, gedurende de afgelopen 25 jaar. Het mag zonder meer een van de meest geslaagde voorbeelden van grootschalige herontwikkeling van een voormalig industriegebied in de binnenstad worden genoemd, in Nederland, maar even goed daarbuiten. Aan het slot vraagt Coenen zich af of zoiets onder de huidige condities nog mogelijk is.
www.jocoenen.com